คงจะเปนประโยชน์แก่ผู้อ่านเปนอันมาก แต่จดหมายเหล่านั้นข้าพเจ้าได้ไว้ฉบับเดียวเท่านั้น คือ ฉบับที่ราชทูตวานให้ข้าพเจ้าส่งต่อไปให้ท่านอาฟ เดอ ลา แชส์ ท่านปุโรหิตของพระเจ้าหลุย แลข้าพเจ้าได้แปลออกไว้เปนภาษาฝรั่งเศส โดยได้รับความช่วยเหลือจากล่าม"
จดหมายของราชทูตฉบับที่บาดหลวงตาชาร์ตได้แปลไว้นั้น ขึ้นคำนำว่า "หนังสือออกพระวิสุทสุนทร ราชทูต ออกหลวงกัลยาราชไมตรี อุปทูต ออกขุนศรีวิสารวาจา ตรีทูต มาถึงบาดหลวงเดอ ลา แชส์" แลใช้คำลงท้ายว่า "หนังสือมาณเดือน ๘ แรม ๒ ค่ำ ปีเถาะ นพศก ศักราช ๒๒๓๑ ตรงกับวันที่ ๒๔ มิถุนายน ค.ศ. ๑๖๘๗"
จดหมาย ๒ ฉบับซึ่งข้าพเจ้าพบที่เมืองปารีสนั้นลงวันเดียวกันกับฉบับที่บาดหลวงตาชาร์ตแปลไว้ ฉบับ ๑ ถึงท่านมาควีส เดอ แซเญอแล บุตรชายของมองสิเออร์กอลแบร์ต ผู้เปนเสนาบดีของพระเจ้าฝรั่งเศส อีกฉบับ ๑ ถึงมองสิเออร์เดอ ลาญี ผู้อำนวยการบริษัทอินเดียตวันออก จดหมายทั้ง ๒ ฉบับนี้มีตราออกพระวิสุทสุนทรประทับไว้เปนสำคัญ
๏หนังสือออกพระวีสุทสุนธร ราชทูต ออกหลวงกัลยาราชไมตรี อุปทูต ออกขุนศรีวีสารวาจา ตรีทูต มาเถีงท่านมูสูสิงแฬ ผู้เปนเสนาบดีผู้ใหญ่แห่งพระมหากระษัตราธิราชเจ้าลุยเลกรัง ด้วยอัตโนทังปวงมาเถีงถาณที่นี้ แลได้รับคำนับ แลนับถือ แลเอาใจใส่พิทักษ์รักษาแห่งชาวฝรั่งเสดทั้งปวงซึ่งเข้าไปส่งอัตโนเถีงกรุงศรีอยุทธยานั้น จึงในท่า
