ก็ใช้ใบสำเภาออกไป แลทัพเรือพระเจ้าแปรยกออกไป เห็นสำเภาจีนจังจิ๋วคลาศออกไปฦกแล้ว จะตามเอามิได้ ก็ยกทัพคืนมา พระเจ้าหงษาวดีก็ทรงพระโกรธแก่พระเจ้าแปรว่า สำเภาจีนเข้ามาถึงปากน้ำแล้ว แลมิได้ติดตามออกไปเอาจงได้ ให้สำเภาจีนหนีไปรอดนั้น พระเจ้าแปรผิด ตรัศให้เอาตัวพระเจ้าแปรไปตระเวนรอบทัพแล้วให้คงเปนนายกองทัพเรือดุจเก่า.
๏ฝ่ายพระเจ้าหงษาวดีก็แต่งทหารให้เข้าหักค่ายริมน้ำด้านประตูหอรัตนไชย พระยาราม แลพระยากระลาโหม พระยาอินทราธิบดี พระมหาเทพ พระมหามนตรี แลพระหัวเมืองขุนหมื่นทั้งหลาย ช่วยกันเอาใจลงในราชการ รบพุ่งป้องกันมิให้ชาวหงษาหักเข้ามาได้ แลพระมหาเทพแต่งพลอาสาออกทลวงฟัน ชาวหงษาวดีก็แตกฉานเปนหลายครั้ง แลการศึกนั้นก็ช้าอยู่ พระเจ้าหงษาวดีทรงพระโกรธ ก็ให้เอานายทัพนายกองนั้นลงโทษ แล้วบัญชาการให้พระมหาอุปราชาไปตั้งค่ายตำบลวัดเขาดินตรงเกาะแก้ว พระเจ้าอังวะบุตรเขยนั้นตั้งค่ายตำบลวัดสพานเกลือ พระเจ้าแปรผู้หลานตั้งค่ายตำบลวัดจันตรงบางเอียน ให้เร่งถมดินเปนถนนข้ามแม่น้ำเข้าไปให้ถึงฟากทั้งสามตำบลจงได้ พระมหาอุปราชา พระเจ้าอังวะ พระเจ้าแปร ก็มาเร่งให้ทำตามรับสั่ง ชาวพระนครเจ้าน่าที่เห็นดังนั้น ก็เอาปืนใหญ่น้อยระดมยิงข้าศึกล้มตายเปนอันมาก สมเด็จพระเจ้าหงษาวดีเสด็จไปทอดพระเนตร เห็นยังไม่เปนถนนขึ้น ก็ตรัศว่า พระมหาอุปราชา พระเจ้าอังวะ พระเจ้าแปร สามคนนี้ จะให้พูนแต่ถนนข้ามคูเท่านี้ยังมิได้ ที่ไหนจะได้กรุงศรีอยุทธยาเล่า ถ้าตายลงสักคนหนึ่งเมื่อใด จึงจะเปนถนนขึ้นได้ ตรัศเท่าดังนั้นแล้ว เสด็จ
