ภายใต้เงื่อนไขทุนนิยม อุตสาหกรรมไม่ขยายตัวก็ต้องเหี่ยวเฉา การค้าอยู่กับที่ไม่ได้ การหยุดขยายเป็นเค้าลางหายนะ ความรุดหน้าคิดค้นเครื่องจักรกลและเคมี ด้วยการแซงหน้าแรงงานมนุษย์อย่างสม่ำเสมอและการเพิ่มพูนและควบแน่นทุนไม่หยุดยั้ง ในอุตสาหกรรมที่ซบเซา ผลิตความตะกละทั้งในคนงานและนายทุน ความตะกละที่ไม่มีช่องระบาย เพราะกระบวนการเดียวกันเกิดขึ้นในทุกอุตสาหกรรม ดังนั้นเส้นทางจากการค้าในบ้านไปสู่การส่งออกกลายเป็นปัญหาความเป็นความตายของอุตสาหกรรมนั้น แต่ต้องเผชิญกับสิทธิที่ได้รับมาแล้ว ผลประโยชน์ฝังรากลึกของผู้อื่นที่ยังรู้สึกปลอดภัยและได้กำไรใต้การคุ้มครองมากกว่าการค้าเสรี และจะตามมาด้วยการต่อสู้ที่ดื้อดึงและยาวนานระหว่างผู้สนับสนุนการค้าเสรีกับการคุ้มครอง การต่อสู้ที่ทั้งสองฝ่ายถูกพรากการนำไปจากมือผู้คนที่ถือผลประโยชน์โดยตรงไปสู่มือของนักการเมืองมืออาชีพ ผู้ชักใยเบื้องหลังพรรคการเมืองดั้งเดิม ผู้ซึ่งผลประโยชน์มิใช่การหาข้อยุติในคำถามนี้ แต่เป็นการปล่อยปลายเปิดตลอดไป ผลลัพธ์จากเวลา พลังงาน และเงินที่สูญเสียไปมหาศาล เป็นการประนีประนอมกัน เป็นคุณกับฝั่งนึงบ้าง อีกฝั่งบ้าง ค่อย ๆ ลอยไปในทิศทางของการค้าเสรี แม้จะไม่สง่านัก——เว้นแต่ในระหว่างนั้น การคุ้มครองจะทำตัวเองให้ประชาชาติมิอาจทนอยู่ต่อไปได้อีกเลย ซึ่งดูจะเป็นไปอย่างนั้นในอเมริกา
ทว่ามีการคุ้มครองอยู่อีกประเภทหนึ่ง แบบเลวกว่าแบบไหน ดังเช่นปรากฏในเยอรมนี หลังปี 1815 ไม่นาน เยอรมนีเองก็เริ่มรู้สึกถึงความจำเป็นต้องเร่งการพัฒนาอุตสาหกรรมของเธอ แต่เงื่อนไขแรกนั้นคือการสร้างตลาดในประเทศผ่านการกำจัดด่านศุลกากรจำนวนนับไม่ถ้วนและกฎหมายภาษีอากรต่าง ๆ ที่เป็นผลผลิตจากรัฐจิ๋วทั้งหลายในเยอรมนี กล่าวคือ การก่อตัวของ
