คำพิพากษาฯ คดีประทุษฐร้ายต่อพระองค์พระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 8/ส่วนที่ 2

←ส่วนที่ 1

คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ศาลฎีกา พร้อมด้วยคำแถลงของพนักงานอัยยการ โจทก์ ความอาญา คดีประทุษฐร้ายต่อพระองค์พระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 8 (พ.ศ. 2498)
2. คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในคดีหมายเลขแดงที่ 2636/2494 ลงวันที่ 28 ตุลาคม 2496 โดย ศาลอุทธรณ์

ส่วนที่ 3→

ดู คำอธิบายประกอบ

คำพิพากษา

คดีหมายเลขดำ
ที่ ๓๐๕๖/๒๔๙๔
คดีหมายเลขแดง
ที่ ๒๖๓๖/๒๔๙๔

ในพระปรมาภิไธยพระมหากษัตริย์

ศาลอุทธรณ์
วันที่ ๒๘ เดือน ตุลาคม พุทธศักราช ๒๔๙๖
ความอาญา

ระหว่าง		$\scriptstyle {\left\{{\begin{matrix}\ \\\\\ \\\ \ \end{matrix}}\right.}$	พนักงานอัยยการ กรมอัยยการ	โจทก์
			นายเฉลียว ปทุมรส ที่ ๑, นายชิต สิงหเสนี ที่ ๒, นายบุศย์ ปัทมศริน ที่ ๓.	จำเลย

เรื่อง

ประทุษร้ายต่อพระองค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และเพทุบายเท็จปกปิดการกระทำผิด โจทก์และนายชิต สิงหเสนี จำเลยที่ ๒ อุทธรณ์คำพิพากษา

ศาลอาญา

ลงวันที่ ๒๗ เดือน กันยายน พุทธศักราช ๒๔๙๔

ก่อนอื่นศาลอุทธรณ์ใคร่ที่จะสำแดงให้ประจักษ์ ณ ที่นี้ว่า สรรพคดีที่ขึ้นมาสู่ศาลอุทธรณ์นั้น จะต้องได้รับการพิจารณาปฤกษาและตรวจตราโดยละเอียดถี่ถ้วนแล้วจึงจะทำคำพิพากษาประกอบด้วยเหตุผลตามประเด็นที่คู่ความต่างโต้เถียงกัน สำนวนใดมีปัญหายุ่งยากก็เป็นธรรมดาอยู่เองที่จะต้องใช้เวลาในการวินิจฉัยขบคิดเพื่อให้คำพิพากษาได้เป็นไปด้วยความรอบคอบที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ศาลอุทธรณ์ตระหนักดีว่าคดีนี้สืบอนุสนธิมาจากการสูญเสียพระชนมชีพของพระมหากษัตริย์อันเป็นที่เคารพสักการะ คือพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล โดยพระองค์ต้องกระสุนปืนเสด็จสวรรคตปัจจุบันทันด่วน อันยังให้เกิดความวิปโยคโศกเศร้าอาดูรอย่างสุดซึ้งแก่ปวงพศกนิกรผู้มีความจงรักภักดีทุกทั่วหน้า เพราะฉะนั้นคดีจึงย่อมอยู่ในความสนใจของประชาชนว่ากรณีมีข้อเท็จจริงเป็นฉันใด ทั้งที่คณะผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ได้วางมือเรื่องอื่นเสียสิ้น และขมักเขม้นที่จะให้เสร็จมิชักช้า แต่ก็ไม่สามารถจะลุล่วงไปโดยพลันทันประสงค์ ด้วยว่ากรณีเกิดในพระที่นั่งที่ระโหฐานในพระบรมมหาราชวัง และอยู่ภายใต้บังคับที่จะต้องกระทำตามขัติยะราชประเพณี หลักฐานใดอันควรได้ไว้แต่ต้นมือในเวลากระชั้นชิด ก็กลับเป็นว่าหลักฐานนั้นหลาย ๆ อย่างไม่มีหวังที่จะพบในท้องสำนวน ดังนั้นการสืบสวนและสอบสวนเพื่อให้ได้มาซึ่งเหตุผลแวดล้อมกรณีก็ต้องใช้เวลาถึง ๒ ปีเศษ อัยยการจึงสามารถยื่นฟ้องต่อศาลอาญา และศาลอาญาก็ได้ใช้เวลาพิจารณาอยู่เกือบ ๓ ปี จึงเสร็จ หลังจากศาลอาญาได้ฟังคู่ความแถลงการณ์ปิดสำนวนแล้ว ๔ เดือน จึงพิพากษายืดยาวถึง ๒๑๔ หน้ากระดาษพิมพ์ พนักงานอัยยการโจทก์ และนายชิต สิงหเสนี จำเลยที่ ๒ ไม่พอใจคำพิพากษานั้น ต่างก็ได้อุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาทั้งสองฝ่าย รวมทั้งแก้อุทธรณ์และแถลงการณ์ประกอบมากมายหลายสิบประการ ตั้ง ๙๗๔ หน้ากระดาษพิมพ์ ทั้งนี้ ศาลอุทธรณ์จะต้องพิจารณาจากคำพยานบุคคล ๓๙๐๐ หน้าเศษ และจากเอกสารหลักฐานต่าง ๆ อีก ๔๓๐๐ หน้าเศษ ในการแถลงการณ์ด้วยวาจาของโจทก์จำเลยได้ใช้เวลาติดต่อกันถึง ๓ วัน นอกจากนี้พยานวัตถุที่สำคัญบางอย่างได้เก็บไว้ ณ โรงพยาบาลศิริราช เผอิญนายแพทย์ผู้เชี่ยวชาญซึ่งเป็นผู้รักษาและจะเป็นผู้ให้คำอธิบายประกอบ ต้องออกไปดูงานเพิ่มเติม ณ ต่างประเทศเสียหลายเดือน อีกทั้งแต่ละประเด็นกว่า ๓๐ ประเด็น ซึ่งคู่ความเสนอขอให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัย ล้วนแต่เป็นปัญหายุ่งยากยอกย้อนสลับซับซ้อน จึงจำเป็นที่ศาลอุทธรณ์จะต้องตรวจพินิจพิจารณาและปฤกษากันโดยละเอียดทุกแง่ทุกมุมเนือง ๆ กว่าจะได้มติแต่ละประเด็นก็ต้องสิ้นเปลืองเวลามิใช่น้อย มิฉนั้นก็จะเป็นไปไม่ได้ว่าศาลอุทธรณ์ได้กระทำไปด้วยดีแล้วเฉกเช่นคดีอื่นทั้งหลาย อนึ่ง โดยที่เป็นกรณีเกี่ยวกับการสวรรคตของพระประมุขแห่งประชาชาติไทย อันไม่เคยมีเรื่องใดในประวัติศาสตร์ของศาลยุติธรรมไทยที่จะใหญ่ยิ่งเสมอเหมือนศาลอุทธรณ์จึงจำต้องระมัดระวังอย่างยิ่งยวด เพราะฉนั้นหากการพิพากษาของศาลอุทธรณ์จะล่าช้าไม่ทันใจไปบ้างก็เป็นเพราะความจำเป็นที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ข้อความตามฟ้องของโจทก์มีว่า พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดลได้ทรงราชย์สืบราชสันตติวงศ์เป็นพระเจ้าอยู่หัวเฉลิมพระนามว่า สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดลก่อน ครั้นแล้วในกาลต่อมาจึงเฉลิมพระปรมาภิไธยว่า พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล
ฝ่ายจำเลยทั้งสามเคยเป็นข้าราชการพลเรือนในพระองค์ ดำรงตำแหน่งหน้าที่ต่างกัน กล่าวคือ นายเฉลียว ปทุมรส จำเลยที่ ๑ เป็นทั้งราชเลขานุการในพระองค์และข้าราชการผู้ใหญ่ประจำพระราชสำนัก มีหน้าที่ควบคุมดูแลกิจการในส่วนพระองค์โดยตลอด ส่วนนายชิต สิงหเสนี จำเลยที่ ๒ กับนายบุศย์ ปัทมศริน จำเลยที่ ๓ เป็นมหาดเล็กห้องพระบรรทมของพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล มีหน้าที่รับใช้ในส่วนพระองค์โดยใกล้ชิด จำเลยทั้งสามได้สมคบกับพรรคพวกซึ่งยังหลบหนีอยู่ กระทำความผิดต่างกรรมต่างวาระดังนี้ คือ
๑. ระหว่างวันที่ ๙ เมษายน ๒๔๘๙ เวลาใดไม่ปรากฏ ถึงวันที่ ๙ มิถุนายน ๒๔๘๙ เวลากลางวัน จำเลยทั้งสามกับพวกได้ทนงองอาจสมคบกันคิดการตระเตรียมจะกระทำการปลงพระชนม์สมเด็จพระประเมนทรมหาอานันทมหิดล โดยได้ประชุมปฤกษาวางแผนการณ์และตกลงกันในอันที่จะกระทำการปลงพระชนม์เมื่อใด และให้ผู้ใดเป็นผู้รับหน้าที่ร่วมกันไปกระทำการปลงพระชนม์ แล้วจําเลยบังอาจช่วยปกปิดไม่นำความนั้นไปร้องเรียน เหตุเกิดตำบลชนะสงคราม อำเภอพระนคร จังหวัดพระนคร
๒. เมื่อวันที่ ๙ มิถุนายน ๒๔๘๙ นายชิต สิงหเสนี จำเลยที่ ๒นายบุศย์ ปัทมศริน จำเลยที่ ๓ กับพวก ได้บังอาจสมคบกันกระทำการปลงพระชนม์พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล โดยใช้อาวุธปืนยิง ๑ นัด ถูกที่พระนลาตทะลุเบื้องหลังพระเศียรในขณะบรรทมอยู่บนพระที่เป็นเหตุให้เสด็จสวรรคตในขณะนั้นโดยมีเจตนาทำลายพระชนม์ เป็นผลสำเร็จตามแผนการณ์ดังกล่าวในข้อ ๑ ขณะเกิดการกระทำผิด นายชิต สิงหเสนี จำเลยที่ ๒ กับนายบุศย์ ปัทมศริน จำเลยที่ ๓ ได้ร่วมรู้อยู่ ณ ที่นั้น แต่จงใจไม่ถวายความพิทักษ์ตามหน้าที่มหาดเล็กห้องพระบรรทมกลับบังอาจเป็นใจกระทำการช่วยให้ช่องโอกาสแก่พรรคพวกอันเป็นอุปการะในการกระทำการประทุษร้ายต่อพระองค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้สำเร็จ แล้วปกปิดการกระทำผิดไว้ไม่เอาความนั้นไปร้องเรียน เหตุเกิดที่พระที่นั่งบรมพิมาน ตำบลพระบรมมหาราชวัง อำเภอพระนคร