ผู้สร้างสรรค์:เจ้าพระยาทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค)

ทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค), เจ้าพระยา
(พ.ศ. 2356–2413)
เจ้าพระยาทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี ชื่อตัวว่า ขำ ชื่อสกุลว่า บุนนาค เกิดเมื่อวันศุกร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2356[1] และถึงแก่พิราลัยเมื่อวันอาทิตย์ที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2413[1] เป็นขุนนางชาวไทย สำเร็จราชการด้านกิจการต่างประเทศ[1] เป็นมือปราบอั้งยี่ ทั้งเป็นนักการปกครอง นักการคลัง นักการทูต นักการศาสนา นักประวัติศาสตร์ นักเขียน และนักก่อสร้าง[2]
เจ้าพระยาทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค)

งาน แก้ไข

อ้างอิง แก้ไข

  1. 1.0 1.1 1.2 ทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค), เจ้าพระยา. (2548). พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 4 ของเจ้าพระยาทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง. ISBN 9749528115. น. (24)
  2. เอนก นาวิกมูล. (2550). เจ้าพระยาทิพากรวงศ์ (ขำ บุนนาค) เสนาบดีนักปราชญ์. กรุงเทพฯ: แสงดาว. ISBN 9789747316483. น. 29
 

งานที่บุคคลนี้สร้างสรรค์ขึ้น ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า

ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
  1. ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
  2. ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
    1. เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
    2. เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
  1. ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
  2. แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก