ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลอนเพลงยาว เรื่อง หม่อมเป็ดสวรรค์ และพระอาการประชวรของกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Tiemianwusi (คุย | ส่วนร่วม) หน้าที่ถูกสร้างด้วย '{{คุณภาพเนื้อหา|25%}} {{หัวเรื่องกฎหมาย |ชื่อเรื่อง= หม...' |
Tiemianwusi (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัดที่ 79:
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| เป็นคราวขัดจัดกันจะมาบก | ไปยืมม่านท้าวนกก็ไม่ได้ | จะขึ้นวอจรลีไม่มีใคร | ก็สั่งให้ยืมผ้าละว้าลาว }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ให้บ่าวถือสี่มุมแล้วคลุมเพลาะ | ก็ย่างเหยาะมาในระหว่างกลางผ้าขาว | ออกถนนคนผู้ดูเกรียวกราว | มาพบเจ้าจางวางหมอก็รอรั้ง }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| นางสี่คนถือม่านพานตาขาว | ด้วยกลัวเจ้าก็หยุดทรุดลงนั่ง | หม่อมก็ยืนแข็งเก้อกะเบอกะบัง | ครั้นจะทรุดลงนั่งก็อายใจ }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ก็ยืนซื่อดื้อคว้างอยู่กลางถนน | ผู้คนนับคั่งทั้งวังใหญ่ | มิรู้ที่จะวางหน้าลงเท่าไร | สู้แข็งใจอยู่จนเสด็จจร }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ครู่หนึ่งก็มาถึงพระวังใน | ตรงไปที่ตึกคุณสุดก่อน | ครั้นเพลาสายัณห์ตะวันรอน | ก็พากันจรขึ้นเฝ้าพระทรงธรรม์<ref>หมายถึง พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาเจษฏาบดินทร์ พระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ''― [เชิงอรรถโดย วิกิซอร์ซ]''</ref> }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| พระชุมเลี้ยงขึ้นเป็นนางระวางห้าม | ตั้งตามตำแหน่งวังหน้านั่น | กับคุณสุดที่เป็นคู่อยู่ด้วยกัน | ทอดสนิทติดพันกันสืบไป }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| แล้วโปรดปรานพระราชทานหม่อมขำมา | ให้เป็นข้าในพระตำหนักใหญ่ | เป็นเกณฑ์โปรดคนสนิทชิดใช้ | จะเจรจาปราศรัยเป็นไพรเม็ด }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ฝ่าพระบาทจึ่งพระราชทานนาม | ยกจากห้ามขึ้นเป็นจอมเรียกหม่อมเป็ด | ริมฝีปากสู้เอากระเหม่าเช็ด | ในเสด็จใช้นางอย่างผู้ดี }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| หมั่นผัดพักตร์ผิวผ่องละอองหน้า | แต่ทันตาอันตรายไปหลายซี่ | ประจงตัดจัดกะลาที่หนาดี | ใส่เข้าที่แทนฟันทุกอันไป }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ที่ไม่รู้ดูเหมือนกับสาวน้อย | กระชดกระช้อยเจรจาอัชฌาสัย | คุณสุดสุดสวาทจะขาดใจ | แต่เวียนไปเวียนมาทุกราตรี }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| สู้ติดสอยมาให้ใช้ใต้ฝ่าพระบาท | ก็เปรื่องปราดโปรดปรานพระราชทานที่ | ชื่อคุณโม่งโด่งดังฝีปากดี | จะพาทีกาลางสนามไม่ขามใคร }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| พูดเล่นเฮฮาร่าเริงแรง | ถึงนายแฟงนายคงครูไม่สู้ได้ | แหลมฉลาดปรีชาปัญญาไว | หนังสือไทยอ่านคล่องทำนองชาย }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| รู้จักทำกาพย์กลอนอักษรสาร | สำหรับอ่านพระราชนิพนธ์ถวาย | หนังสือตกอ่านแต้มไม่แย้มพราย | อ่านอยู่ปลายพระแท่นบรรทมใน }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| แต่ปากอ่านใจคิดขนิษฐ์เป็ด | มิใคร่จะเสร็จสิ้นสุดสมุดได้ | จนล่วงมัชฌิมยามสองย่ำฆ้องชัย | จะหยุดไว้ก็เกรงพระอาชญา }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| หม่อมเป็ดน้อยค่อยเตือนให้เพื่อนนอน | เฝ้าเคืองค้อนแค้นขัดสะบัดหน้า | ยังไม่ทรงพระบรรทมตรมอุรา | แต่ชายตาดูพักตร์พยักกัน }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| เห็นพระองค์ทรงนิ่งไม่ติงพระกาย | เดือนก็ชายดึงด่วนให้ป่วนปั่น | หับสมุดหยุดยั้งฟังสำคัญ | ด้วยกระสันเสียวซ่านรำคาญใจ }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| พระแกล้งทรงพระกรรสะจะให้รู้ | ว่าตื่นพระบรรทมอยู่หาหลับไม่ | คุณโม่งก็ชะงากกระดากใจ | ก็แข็งจิตอ่านไปใจประวิง }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ครั้นพระองค์ทรงพลิกพระกายกลับ | หมายว่าพระบรรทมหลับสนิทนิ่ง | ก็สมจิตคิดไว้ใจประวิง | ก็คลานชิงกันขยับดับเทียนชัย }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| เข้าชุลมุนวุ่นวายอยู่ปลายพระบาท | ก็คิดคาดเอาว่าคนหาเห็นไม่ | จึ่งกระทำเอาแต่อำเภอใจ | ด้วยแสงไฟมืดมิดไม่มีโพลง }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| กระซุบกระซิบซุ่มกายอยู่ปลายพระบาท | อุตลุตอุดจาดทำอาจโถง | เอาเพลาะหอมกรอมหุ้มกันคลุมโปง | จึ่งตรัสเรียกว่าคุณโม่งแต่นั้นมา }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ข้างหม่อมเป็ดเสด็จท่านโปรดปราน | ได้ประทานเปลี่ยนนามตายศถา | เพราะเดินเหินโยกย้ายส่ายกิริยา | จึ่งชื่อว่าหม่อมเป็ดเสด็จประทาน }}
{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| พระชุบย้อมอย่างดีให้มีศักดิ์ | คนในพระตำหนักไม่หักหาญ | เป็นจอมฝูงสูงโสดคนโปรดปราน | ห้ามทวารมิให้ออกนอกเวียงชัย }}
== เชิงอรรถ ==
{{reflist}}
| |||