|
'''ไกรทอง''' อาจหมายถึง
{{ไม่เสร็จ}}
* [[ไกรทอง (บทละครนอก)|ไกรทอง]], ฉบับพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอิศรสุนทร พระพุทธเลิศหล้านภาลัย
{{wikipedia|ไกรทอง}}
* [[ไกรทอง (วัดเกาะ)|ไกรทอง]], ฉบับวัดเกาะ ซึ่งพิมพ์เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๘ เป็นตอน ๆ ต่อกัน และเป็นส่วนหนึ่งของวรรณกรรมวัดเกาะ
<center>'''ไกรทอง'''<br><br>
{{แก้กำกวม}}
'''พระราชนิพนธ์ใน พระบาทสมเด็จพระเลิศหล้านภาลัย'''</center>
==ตอนที่ ๑ นางวิมาลาตามไกรทองมาจากถ้ำ==
{|width="400"
|valign="bottom"|<small>ช้าปี่</small>
|-
|width="50%"|
๏ เมื่อนั้น<br>
สมสู่อยู่ด้วยวิมาลา<br>
ลืมสังเกตเวทมนต์ที่ร่ำเรียน<br>
ลืมสองภรรยาแลข้าไท<br>
ร่วมภิรมย์ชมรสสาวศรี<br>
อยู่เย็นเป็นสุขทุกเวลา
|width="50%"|
โฉมไกรทองพงศา<br>
สุขสำราญบานใจ<br>
แต่เวียนนอนนั่งเจ็บหลังไหล่<br>
อิ่มไปด้วยทิพโอชา<br>
กุมภีล์ผิดอย่างต่างภาษา<br>
ถึงได้เป็นเจ้าพระยาก็ไม่ปาน
|-
|colspan="2"|<center>ฯ ๖ คำ ฯ</center>
|}
{|width="400"
|valign="bottom"|<small>ปีนตลิ่ง</small>
|-
|width="50%"|
๏ วันเอยวันหนึง<br>
แต่กูมาอยู่ก็ช้านาน<br>
ด้วยคูหาสว่างอยู่ก็ช้านาน<br>
แต่คิดคะเนนึกตรึกไตร<br>
ปานนี้น้องสองคนจะบ่นถึง<br>
ตัวกูหลงอยู่ด้วยกุมภา<br>
อย่าเลยจะชวนนางขึ้นไป<br>
ให้คนลือชื่อเราว่าเจ้าชู้
|width="50%"|
ให้คิดคำนึงถึงบ้าน<br>
สักกี่วันวารไม่แจ้งใจ<br>
จะสำคัญวันคืนก็ไม่ได้<br>
เห็นจะได้สักเจ็ดวันมา<br>
วันนี้จึงสำลักเป็นหนักหนา<br>
จะเสื่อมเสียวิชาที่เรียนรู้<br>
เลี้ยงเป็นเมียไว้จะดีอยู่<br>
จะมีผู้สรรเสริญสืบไป
|-
|colspan="2"|<
|}
{|width="400"
|valign="bottom"|<small>ร่าย</small>
|-
|width="50%"|
๏ คิดพลางทางเรียกวิมาลา<br>
พี่รักนางพ่างเพียงจะกลืนไว้<br>
แต่จนใจที่จะอยู่ในคูหา<br>
จำเป็นจำไปใจเสียดาย<br>
ขอเชิญดวงใจไปด้วยพี่<br>
พี่จะเลี้ยงเจ้าเป็นภรรยา
|width="50%"|
เข้ามาแล้วแจ้งแถลงไข<br>
หมายจะไม่จากกันคุ้งวันตาย<br>
เวทมนตร์เรียนมาเสื่อมหาย<br>
ไม่เคยขาดคลาดคลายสักเวลา<br>
เป็นที่สนิทเสน่หา<br>
แก้วตาอย่าละห้อยน้อยใจ
|-
|colspan="2"|<center>ฯ ๖ คำ ฯ</center>
|}
{|width="400"
||
|-
|width="50%"|
๏ เมื่อนั้น<br>
ได้ฟังคั่งแค้มขัดใจ
|width="50%"|
วิมาลานารีศรีใส<br>
จึงตอบคำไปด้วยโกรธา
|-
|colspan="2"|<center>ฯ ๒ คำ ฯ</center>
|}
{|width="400"
||
|-
|width="50%"|
๏ แต่เอยแต่เดิม<br>
ล้วนจะรักจะใคร่ให้สัญญา<br>
สารพัดพูดคล่องเมืองล่องน้ำ<br>
ลืมแล้วหรือขาที่ว่าไว้<br>
ถ้อยยำคำมั่นเจ้าพาที<br>
ครั้งสมใจได้ชิมลิ้มลอง<br>
มิหนำช้ำจะพาเอาขึ้นไป<br>
จะมาล่อลวงเล่นเหมือนเช่นชู้
|width="50%"|
ช่างแต้มเดิมต่อติดประดิษฐว่า<br>
มิสับปลับกับข้าหรีอหม่อมไกร<br>
จะมีจริงสักคำก็หาไม่<br>
จะอยู่ด้วยน้องได้ในถ้ำทอง<br>
มิให้อายกุมภีล์สิ้นทั้งผอง<br>
จะทิ้งน้องเสียได้ไม่เอ็นดู<br>
จะให้อัปยศอดสู่<br>
สุดรู้ที่น้องจะตามไป
|-
|colspan="2"|<center>ฯ คำ ฯ</center>
|}
<!-- template here
{valign="bottom"|width="400"
||<small> </small>
|-
|width="50%"|
๏ <br>
|width="50%"|
<br>
|-
|colspan="2"|<center>ฯ ๘ คำ ฯ</center>
|}
-->
----
'''''Sangthong'', the classical literature of Thailand.''' (under construction)
[[หมวดหมู่:พระราชนิพนธ์]]
[[หมวดหมู่:กลอน]]
| 