ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วิกิซอร์ซ:ทดลองเขียน"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
แทนที่ข้อความทั้งหมดด้วย "{{กระบะทราย}}" |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัดที่ 1:
{{กระบะทราย}}
= นวลอนงค์นงเยาว์ =
เป็นชื่อกลอนบรรยายถึงความสวยความงามของผู้หญิง แต่งโดย หมื่นการะเกด กวีสมัยโบราณ และลูกหลานของเขา ปัจจุบันมีทั้งหมด 13 ตอน และยังแต่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยลูกหลานของเขา
== กลอนที่แต่งขึ้นโดยหมื่นการะเกด ==
=== บทแรก ===
เจอแม่นางชาดแฉ้ม.......สวยสยอง<br>
อกอิ่มทิ่มตามอง...................น่าเด้า<br>
โยนีพี่จับจอง.........................องคชาติ ทั่วแฮ<br>
เปลือยร่างนางยวนเย้า...........เต่งเต้าอวบอูม
=== บทสอง ===
อันโยนีนี่นี้...........................ถมึงทึง<br>
หมีย่อมรัดลำลึงค์....................หนุ่มน้อย<br>
นำสูสู่ดาวดึงส์......................พรึงเพริศ<br>
รีบจ่ายหมายคอยคล้อย.......เค่าเคล้าคลึงคลา
=== บทสาม ===
อิสตรีเข้ายั่วเย้า.................เคลาคลึง<br>
บุรุษละคำนึง.....................จ่ายเบี้ย<br>
ทองหยองสี่ตำลึง...............เห็นดั่ง กรวดนา<br>
มกรทู่ดูราวเหี้ย..................แนบเนื้อนวลนาง
== กลอนที่แต่งขึ้นโดยนายศรีไพร ==
หลังจากที่หมื่นการะเกด แตกอย่างลึกลับ นายศรีไพร ซึ่งเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของท่านก็ได้สืบทอดกลอนของพ่อ
=== บทสี่ ===
จ่ายเบี้ยเพื่อตั๋วซื้อ .................... มือนาง<br>
ชายหนุ่มรูดบัตรพลาง .................. เลือกตั้ง<br>
น้องเร่งเคร่งครวญคราง .............. นางนั่ง ตู้นา<br>
อ้อนอ่อยคอยรอรั้ง....................... ร้อนเร้าเร่าร้อน
=== บทห้า ===
อันโยนีนี่นี้ ..........หี.. เป็นพยาน<br>
เราชอบหมีบานบาน..หนึ่งบ้าง<br>
เราเหงียนท่านประจาน.... เราชอบ<br>
โยนีท่าน บ่ ล้าง ..... กลิ่นนั้น รัญจวน
== กลอนที่แต่งขึ้นโดยนายริว ==
หลังจากที่นายศรีไพร ได้ทำการจับตั๊กแตนในวังของเจ้าชายมุราช ผู้นำในสมัยนั้น เจ้าชายมุราชโกรธมากเลยสั่งล่านายศรีไพรทันที หลังจากที่นายศรีไพร แตก นายริว ลูกครึ่งญี่ปุ่น ซึ่งเป็นสหายของเขาจึงสืบทอดกลอนนี้ต่อไป
=== บทหก ===
นักร้องนำร่ำร้อง ........... เริงนาง<br>
นางคร่ำนำครวญคราง ....... ครั่นครื้น<br>
น้องนางนั่งขอสตางค์ .........หน้าหนุ่ม น้อยนา<br>
นายหนุ่มนอนแฉะชื้น .......... ชื่นน้ำฉ่ำนาง
== กลอนที่แต่งขึ้นโดยออกญานาครินท์ ==
เมื่อเจ้าชายมุราชได้รู้ถึงกลอนที่นายริวแต่งขึ้นมา ทำให้เจ้าชายมุราชโกรธมาก จึงสั่งล่าจนนายริว แตก แต่เจ้าชายมุราชเห็นว่ากลอนไพเราะมากเลยให้ออกญานาครินท์หรือนาครอท ขุนนางคนสนิท แต่งกลอนนี้ขึ้นมา
=== บทเจ็ด ===
เต้า เธอเธอเติบเต้า .............ต่อมตูม<br>
เต้า อุ่นตุ่นอวบอูม ..............อวดเต้า<br>
เต้า ตึงจึ่งภาคภูมิ .............พันธุ์พุ่ง พุ่มพาน<br>
เต้า เด่นเต้นเด้าเด้า ...........ดีดเด้ง เต่งตา
=== บทแปด ===
คายใครใครใคร่คั้น............ธารา
คายคลั่งคลังคงคา..............ขุ่นข้าว
คายคนค่อนแขนขา.............ขดคั่น โยนี
คายค่อยคอยคลอคล้าว.........ขี่ขึ้นโคนคาย
=== บทเก้า ===
บี้ ใบ้ใช้เล่ห์ล้อ .......... ชายชาญ<br>
เอ็น อุ่นจุนเจือจาน ......... จุ่มจิ้ม <br>
เค- หะสั่นสะท้าน ............แรงเร่ง นาพ่อ<br>
ร่าน ก่ายชายลงลิ้น .........ลั่นซ้องล่องสรวง
== กลอนที่แต่งขึ้นโดยออกญามรอช ==
หลังจากที่ออกญานาครินท์ แตกตามอายุขัย ออกญามรอช สหายของเขาจึงสืบทอดกลอนนี้ต่อไป
=== บทสิบ ===
ปัน นมปันเต่งเต้า ........ ทุมถัน<br>
ปัน แบ่งแรงสุขสันต์ ........สั่นเทิ้ม<br>
น่า จบที่อกอัน..................ปั้นแต่ง ฤาแม่<br>
เด้า ดีดดิ้นหยาดเยิ้ม .......หยดน้ำกาเม
== กลอนที่แต่งขึ้นโดยออกญาอุมริท ==
หลังจากที่เจ้าชายมุราช ผู้นำประเทศแตกเพราะตั๊กแตน ภายในอาณาจักรคันดาว่าจึงเกิดการแตกแยกเป็นสองฝ่าย ระหว่างฝ่ายแผ่นดินซึ่งมีนำทัพโดยออกญาอุมริท(โอเมน) กับฝ่ายทะเลซึ่งนำทัพโดย ออกญากรกฎา(คิวกอท) ซึ่งฝ่ายแผ่นดินชนะ และออกญาอุมริทก็ปกครองเป็นเวลา 5 ปี ออกญาอุมริทได้แต่งกลอนนี้ให้กับผู้หญิงทุกคน
=== บทสิบเอ็ด ===
อวดองค์เอวออดอ้อน ......... เอาสตางค์<br>
หน้าเน่านอบนมนาง ............หน่าวน้อง<br>
ระยำร่านไร้ยาง.................. อย่างร่า เริงแฮ<br>
สั่นส่ายสาวสุมส้อง..............แซ่ซ้องสรรเสริญ
== กลอนที่แต่งขึ้นโดยออกญาสมุทรา ==
ออกญาอุมริทได้ปกครองอาณาจักรคันดาว่าโดยไม่ชอบธรรม ทำให้เกิดการยึดอำนาจจากฝ่ายทะเลซึ่งนำทัพโดยออกญาสมุทรา (เครส) พี่ของออกญากรกฎาซึ่งแตกในสงคราม เมื่อยึดอำนาจสำเร็จ จึงสั่งล่าออกญาอุมริทและพรรคพวกทั้งหมดจนแตก และขึ้นเป็นผู้นำคนใหม่ เขาจึงได้แต่งกลอนนี้เพื่อเสียดสีออกญาอุมริทผู้เป็นกบฎ
=== บทสิบสอง ===
โค เฒ่าเข้าขบเคี้ยว .............บางใบ<br>
แก่ เก่าเขาเขี้ยวใช้ ...............ไม่ขล้อง<br>
กิน เลือกเผือกมันไช ............ชอนขุด บ่ เจอ<br>
หญ้า อ่อนผลิเพรียงพร้อง ...... พัดพลิ้วชิวหา
| |||