หนังสือสัญญากรุงเทพมหานครกับกรุงอังกริษเปนทางไมตรีค้าขายกัน/พิกัดอากอรแลสมภักษร

๏ พิกัดอากอรแลสมภักษร ๚ะ

๏ ข้อ ๑ แลพิกัดต้นผลไม้แปดอย่างซึ่งมีในน่าโฉนดสวนของราษฎรนั้น ให้ราษฎรเจ้าของสวนเสียกับนายระวางตามพิกัดนี้ ๚ะ

๏ หมากเอก สูง ๓ วา ๔ วาขึ้นไป เรียกต้นละ ๑๓๘ เบี้ย

๏ หมากโท สูง ๕ วา ๖ วาขึ้นไป เรียกต้นละ ๑๒๘ เบี้ย

๏ หมากตรี สูง ๗ วา ๘ วาขึ้นไป เรียกต้นละ ๑๑๘ เบี้ย

๏ หมากผะการายออกดอกประปราย เรียกต้นละ ๑๒๘ เบี้ย

๏ หมากเลก ตั้งปลองสูงแต่สอก ๑ ขึ้นไป ถ้าลูกไม่มี เรียกต้นละ ๕๐ เบี้ย

๏ มะพราวทุก ๆ อย่าง ตั้งปลองตั้งแต่สอง ๑ ขึ้นไป เรียก ๓ ต้นเงินสลึง

๏ พลูค้าง ทองหลาง สูง ๕
๖ $\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$ สอกขึ้นไป เรียกต้นละ ๒๐๐ เบี้ย

๏ มะมว่ง วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๓ สอก ใหญ่รอบ ๓ กำขึ้นไป เรียกต้นละเฟื้อง

๏ มะปราง วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๓ สอก ใหญ่รอบ ๓ กำขึ้นไป เรียกต้นละเฟื้อง

๏ มังคุด ลางสาด วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูงสอกคืบ ใหญ่รอบ ๒ กำขึ้นไป เรียกต้นละเฟื้อง

๏ ทุเรียน วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๓ สอก ใหญ่รอบ ๓ กำขึ้นไป เรียกต้นละบาท

๏ ต้นไม้เหล่านี้ เมื่อทำบาญชีเดินสวนเมื่อไร เรียกเอาเงินตั้งแต่ปีนั้นมาเสมอทุกปีจนกะทั่งเดินสวนใหม่ ถึงต้นจะตายก็ตอ้งเสีย ถ้าจะปลูกต้นไหม่ซึ่งว่ามานี้ลง ถ้ายังไม่ถึงคราวเดินสวนก็ไม่ตอ้งเสีย ต่อถึงคราวเดินสวนทำบาญชีใหม่ ต้นไม้ที่ตายก็หักเสีย ที่ขึ้นใหม่ก็บวกเงินขึ้นตามต้นไม้เดิม ถ้าต้นไม้ปลูกลงในที่สวน ถ้ายังเลก ใหญ่รอบไม่ได้ขนาด ยังไม่เรียกราคาค่าต้นไม้ ๚ะ

๏ ข้อ ๒ แลผลไม้ที่ปลูกในสวนที่มีรอ่งอีก ๘ สิ่งนั้น เจ้าพนักงานไปตรวจทุกปี ถ้ามีจำนวรต้นเท่าไร เรียกเอาเท่านั้น ๚ะ

๏ ซ่มเขียวหวาน ซ่อมเปลือกบาง ซ่มเทพรศ ซ่มแก้ว ซ่มโอ วัดแต่โคนต้นใหญ่รอบ ๒ นี้วขึ้นไป เรียก ๑๐ ต้นเฟื้อง

๏ ซ่มต่าง ๆ นอกกว่านี้ วัดแต่โคนต้นใหญ่รอบ ๓ นี้วขึ้นไป เรียก ๑๕ ต้นเฟื้อง

๏ ขนุน วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๒ สอก ใหญ่รอบ ๓ กำขึ้นไป เรียก ๑๐ ต้นเฟื้อง

๏ สาเก วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๒ สอก ใหญ่รอบ ๓ กำขึ้นไป เรียก ๑๕ ต้นเฟื้อง

๏ มะไฟ วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๒ สอก ใหญ่รอบ ๒ กำขึ้นไป เรียก ๑๒ ต้นเฟื้อง

๏ ฝรั่ง วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูงคืบ ๑ ใหญ่รอบกำ ๑ ขึ้นไป เรียก ๑๒ ต้นเฟื้อง

๏ สทอ้น วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๒ สอกใหญ่รอบ ๓ กำขึ้นไป เรียก ๕ ต้นเฟื้อง

๏ เงาะ วัดแต่โคนต้นขึ้นไปสูง ๒ สอก ใหญ่รอบ ๒ กำขึ้นไป เรียก ๕ ต้นเฟื้อง

๏ สัพรศ ๑๐๐๐ กอ เปนเงินสลึงเฟื้อง

๏ ข้อ ๓ ของปลูกขึ้นเปนต้นได้ผลคราวเดียวเหมือนต้นเข้าเปลือก ให้เรียกเอาเปนค่าที่เหมือนนาราคาไร่ละสลึงเฟื้อง แต่ของที่ปลูกปีเดียวใช้ไปได้ ๑
๒ $\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$ ปี แลใช้ไปได้นาน ปลูกในที่แผ่นดินก็ดี ในขนัดสวนที่มีรอ่งก็ดี ให้เรียกเปนค่าที่ ๚ะ

๏ คือ		มะมว่ง	ต้นละ	เฟื้อง	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\\\ \\\ \ \end{matrix}}\right\}\,}$		กล้วย	๕๐	กอ	เฟื้อง	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\\\ \\\ \ \end{matrix}}\right\}\,}$
		มะฃาม	๒ ต้น	เฟื้อง			พลู	๑๒	ค้าง	เฟื้อง
		นอ้ยหน่า	๒๐ ต้น	เฟื้อง			พริกไท	๑๒	ค้าง	เฟื้อง

๏ ข้อ ๔ แลสมภักษรที่ราษฎรปลูกในที่แผ่นในที่ไร่ไม่มีรอ่ง เคยเรียกตามพิกัดสิ่งของนั้น ๚ะ

๏ ลงชื่อปิดตราฮารีสมิตปาก ๚ะ

๏ ลงชื่อปิดตราท่านผู้สำเร็ธราชการฝ่ายไทห้าดวง ๚ะ