หน้า:กอ ๑๒๗ (๒๔๕๑).pdf/43

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
วันที่ ๑ มิถุนายน ๑๒๗
เล่ม ๒๕ หน้า ๒๔๘
ราชกิจจานุเบกษา

ประการหนึ่งประการใดดังกล่าวต่อไปในมาตรานี้ คือว่า

(๑) ช่วยหาที่สำนักแลที่ประชุมให้ก็ดี

(๒) ช่วยชักชวนคนให้เปนสมาชิกหรือเปนพรรคพวกก็ดี

(๓) ให้เงินหรือช่วยอุปการะด้วยประการอย่างอื่นก็ดี

(๔) ช่วยจำหน่ายทรัพย์ที่พวกส้องโจรผู้ร้ายได้มาโดยได้กระทำความผิดก็ดี

ท่านว่า มันผู้กระทำการดังกล่าวมานี้มีความผิด ต้องรวางโทษฐานเปนอั้งยี่หรือเปนพวกส้องที่สมคบกันเปนโจรผู้ร้ายนั้น

มาตรา ๑๘๑

ถ้าหากว่า อั้งยี่พวกใดแม้แต่คนเดียวไปกระทำความผิดที่เปนความมุ่งหมายของอั้งยี่จำพวกนั้นก็ดี บุคคลที่ได้สมคบเข้าส้องโจรผู้ร้ายแม้แต่คนเดียวไปกระทำความผิดที่เปนความประสงค์ของส้องโจรผู้ร้ายจำพวกนั้นก็ดี ท่านว่า มันผู้พรรคพวกที่ไปด้วยก็ตาม หรือที่ได้ประชุมลงเนื้อเห็นด้วยในการที่จะไปกระทำนั้นก็ตาม ตลอดจนบรรดาหัวหน้า ผู้จัดการ แลผู้มีตำแหน่งในอั้งยี่แลในส้องโจรผู้ร้ายจำพวกนั้น ต้องรวางโทษตามที่บัญญัติไว้สำหรับความผิดอันนั้นด้วยกันทุกคน

มาตรา ๑๘๒

ผู้ใดประพฤติปรกติตนเปนคนสำหรับหาที่พัก ที่ซ่อนเร้น หรือที่ประชุมให้บุคคลที่มันรู้อยู่ว่า เปนผู้กระทำความผิดที่บัญญัติไว้ตั้งแต่ส่วนที่ ๑ จนถึงส่วนที่ ๙ ในภาคที่ ๒ แห่งกฎหมายนี้ ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษฐานผู้สมรู้ในความผิดนั้น ๆ


มาตรา ๑๘๓

ถ้าบุคคลมั่วสุมกันณที่ใดใดตั้งแต่สิบคนขึ้นไปใช้กำลังกระทำร้ายหรือขู่เข็ญว่าจะทำร้ายก็ดี หรือมันกระทำการอย่างใดใดขึ้นให้วุ่นวายในบ้านเมืองของท่านก็ดี ท่านว่า มันมีความผิดฐานก่อการจลาจล ต้องรวางโทษจำคุกไม่เกินกว่าหกเดือน แลให้ปรับไม่เกินกว่าร้อยบาทอีกโสดหนึ่งด้วยกัน

ถ้าในพวกที่ก่อการจลาจลนั้นมีสาตราวุธไปด้วยตั้งแต่คนหนึ่งขึ้นไป ท่านว่า พวกนั้นต้องรวางโทษจำคุกไม่เกินกว่าสองปี แลให้ปรับไม่เกินกว่าสองร้อยบาทอีกโสดหนึ่งด้วยกันทุกคน

มาตรา ๑๘๔

เมื่อเจ้าพนักงานผู้มีตำแหน่งหน้าที่ได้บังคับคนที่ก่อการจลาจลในที่ใดใดให้เลิกไปเสีย ถ้าแลพวกก่อการจลาจลนั้นคนใดที่มิได้มีสาตราวุธ