หน้า:กากี - หน - ๒๕๐๓.pdf/14

๔

จึ่งกล่าวรสพจนาตถ์สุนทรวอน ไยสมรเสมอชีพไม่นำพา ช่างนอนนิ่งอิงเขนยไม่เงยพักตร ความพี่รักรีบร้อนเข้ามาหา พี่คือมานพน้อยชาญสกา หวังจะมาพาน้องไปครองกัน ยังทิพสถานพิมานแมน อันแสนสนุกสุขลํ้าเกษมสันต์ แล้วจะพายุพราชจรจรัล ไปเที่ยวชมสัตตภัณฑ์สีทันดร ทั้งทรายแก้วเพชรรัตน์ปัทมราช อันเดียรดาษพื้นพระเมรุสิงขร ชมติมิงคละมัจฉาในสาคร ฝูงกินนรคนธรรพ์ในบรรพต แล้วจะพาเจ้าไปยังไกรลาส อันเทวราชกัลยามาพร้อมหมด จับระบำรำกรอ่อนชด เลี้ยวลดขับร้องบรรเลงลาญ แล้วจะอุ้มไปเล่นอโนดาต อันใสสอาดที่เทพทรงสนาน ประกอบเบญจโกสุมประทุมมาลย์ ตระการกลิ่นรินรสเรณูนวล อย่าอาลัยในมนุษย์สมบัติเลย มาไปเชยพิมานทองของสงวน พลางจุมพิตปรางน้องประคองนวล เย้ายวนหยอกยั่วภิรมยา ฯ ๏ กากีป้องปัดสลัดกร ชำเลืองเนตรคมค้อนให้ปักษา เออไฉนไยอาจอหังการ์ มาเอื้อนอรรถวัจนาทุกสิ่งอัน ไม่เกรงองค์นรินทร์ปิ่นธเรศ อันเป็นเกศกรุงไกรมไหศวรรย์ ถึงมานพจบเจนสกาพนัน ใช่จะหมายมุ่งมั่นให้มามี เจ้าก็เป็นพระยาครุฑอุดมเดช วิสัยเพศพงศ์ราชปักษี สถิตสถานพิมานทิพสิมพลี เพราะบารมีอบรมสร้างสมมา ไยไม่ระวังองค์มาหลงผิด กำเริบจิตลุโลภด้วยโมหา เสพสมรมเยศกามา มิจฉาจารพานกรรมเข้าใส่กาย ไม่ดีนะจงมีมโนหน่วง ประหารห่วงบ่วงเดียวให้ห่างหาย