หน้า:กากี - หน - ๒๕๐๓.pdf/16

๖

นั่งแนบแอบองค์ยุพเรศ ช้อนเกศอุ้มประโลมโฉมฉาย จุมพิตปรางน้องตระกองกาย กรก่ายแนบสนิทชิดชวน เลี้ยวลอดสอดกระหวัดสัมผัสต้อง เต้ามณฑาทองของสงวน เชยชื่นรื่นรสรัญจวนชวน ป่วนกาเมศไหม้อยู่ไปมา ฯ ๏ ฝ่ายอนงค์กากีศรีสวัสดิ์ ร่วมสัมผัสแอบองค์ด้วยปักษา กำเริบรื่นในรสกรีฑา แต่มายามานะกระสัตรี ทำค้อนควักผลักกรแล้ววอนว่า ไม่กรุณาน้องเลยนะปักษี ไปหักหาญรานเสน่ห์เจ้าธานี ไม่ทันล่วงราตรีมารีบร้อน น้องยังไม่สบายวายทุกข์ สุดที่จะร่วมสุขสโมสร จงรารักหนักหน่วงในอาวรณ์ ใช่จะจรจากบาทมุลิกา น้องตกถึงสิมพลีพิมานเมศ แรมทุเรศร้างประยูรวงศา ไกลบรมพรหมทัตภัสดา หมายจะพึ่งบาทาจนวันตาย ฯ ๏ พระยาครุฑฟังนุชเสนาะถ้อย ดั่งนํ้าพลอยเพชรรัตน์จำรัสฉาย ถนอมกรรับขวัญแล้วบรรยาย เจ้าสายสุดสวาทโฉมประโลมลาญ ซึ่งเรียมพามานิรานิราศรัก ประยูรศักดิ์นคเรศอันไพศาล เพราะสวาทนาฏน้องยุพาพาล ไม่เกรงการอริราชและเวรา ดั่งได้ดวงมณฑามหาวิเศษ ของตรีเนตรในดาวดึงสา อันหอมหวลอวลอบทั้งโลกา จะหน่วงช้ามิให้ชมนั้นสุดใจ จงสร่างโศกมาเกษมสวาทบ้าง อย่าให้ร้างเริดชิดพิสมัย พลางกระหวัดรัดรวบภิรมย์ใน ชงฆะไขว้ในเชิงละเลิงลาญ บันดาลพลาหกเทวบุตร ก็ผึ่งผุดตั้งทั่วทิศาศาล