หน้า:กากี - หน - ๒๕๐๓.pdf/17

๗

พโยมพยับอับอึงอนธการ สท้านถึงเมรุราชสีขรินทร์ สัตตภัณฑ์บรรพตก็ไหวหวั่น คงคาลั่นเป็นละลอกกระฉอกสินธุ์ ฝูงมหามัจฉาในวาริน ก็โดดดิ้นเล่นนํ้าลำพองกาย อันดอกดวงสิมพลีที่ตูมกลัด ครั้นฝนซัดเชยแช่มแย้มขยาย ที่ตูมบานก้านกลีบขจรจาย รำพายกลิ่นรื่นรสเสาวคนธ์ แมลงภู่ทิพรีบร่อนมาเอาซาบ อาบละอองต้องทั่วทุกขุมขน สองสุขสองเกษมเปรมสกนธ์ สองกมลสองสวาทไม่คลาดกัน ครุฑลืมลงเล่นอโนดาต วรนาฏลืมมิ่งมไหศวรรย์ ครุฑลืมลงเล่นสัตตภัณฑ์ สุดาจันทร์ลืมพักตร์พระภัสดา ครุฑลืมร่อนเล่นโพยมบน นฤมลลืมสนมสนิทหน้า ครุฑลืมไล่คาบนาคา กัลยาลืมเล่นอุทยาน ครุฑหลงชมทรงสมรชื่น นางหลงรื่นรสทิพปักษาศาล ครุฑละเลิงหลงเชิงยุพาพาล เยาวมาลย์หลงเล่ห์ประหลาดโลม ครุฑหลงกลิ่นแก้วขจรรื่น นางหลงชื่นรสทิพอันเฉิดโฉม ครุฑหลงกระบวนชวนตระโบม นางหลงโสมนัสในสกุณา ครั้นศศิธรคล้อยเคลื่อนเลื่อนลับ ดาราดับสิ้นแสงสว่างหล้า พระพายชายพัดรำเพยพา สกุณาพร้อมเพรียงพิมานทอง ดุเหว่าทิพที่ประจำสิมพลี ก็ร้องมี่ส่งเสียงสำเนียงก้อง ภาณุมาศเร่งราชรถทอง ผาดผยองเยี่ยมยอดยุคุนธร ฯ ๏ พระยาราชสุบรรณก็พลันตื่น ประคองชื่นเล้าโลมโฉมสมร พี่จะอุ้มยุพาพินบินจร ไปชมขุนสิขรชะเลวล