ไทยซึ่งเข้าเปนพวก ควรจะกวดขันห้ามปรามอย่างไร ให้ปฤกษากันให้ตกลงเปนแบบอย่างโดยเรว จะได้ทันท่วงทีที่จะรงับการนี้ให้เรียบร้อยได้
ให้นัดประชุมกันตั้งแต่วัน ๓ ๑ฯ ๙ ค่ำ[1] ไปกว่าพระราชบัญญัติจะแล้วเสรจ อย่าให้ขาดได้
สั่งแต่ณวัน ๒ ๑๕ฯ ๘๘ ค่ำ[2] ปีมเมีย จัตวาศก ศักราช ๑๒๔๔
ข้อ ๑ อธิบดีซึ่งได้บังคับการกรมพระนครบาลแลกองตระเวน ซ้าย
ขวา เจ้าพนักงานกรมท่าซ้าย ต้องเปนผู้รักษาราชการตามพระราชบัญญัตินี้ให้มั่นคงสืบไป ถ้าเจ้าพนักงานผู้ หนึ่ง
ใด เหนว่า ควรจะเพิ่มเติมแก้ไขลดหย่อนข้อ หนึ่ง
ใด ฤๅไม่มีกำลังจะรักษาราชการให้เตมตามพระราชบัญญัติไปได้ด้วยเหตุใด ๆ ให้ทำเรื่องราวตามความเหนที่ขัดข้องขึ้นกราบบังคมทูลพระกรุณาให้ทรงทราบใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาท
ข้อ ๒ ให้อธิบดีแลเจ้าพนักงานจัดแบ่งอำเภอ ใหญ่
รอง ไทยจีนในแขวงจังหวัดกรุงเทพฯ ทุกตำบล ถ้าอธิบดีแลเจ้าพนักงานเหนว่า หัวน่าคนใดที่จะตั้งเปนนายอำเภอที่ตำบลใดบ้านใด ก็ให้แบ่งตำบลมีรายชื่ออำเภอ ไทย
จีน ขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายขอรับพระราชทานพระบรมราชานุญาตด้วย
ข้อ ๓ ให้ผู้สำเรจราชการเมืองแลยกรบัตรกรมการจีนหลวงเมืองขุนจ่าเมืองเมือง ๑
๒
๓
๔ เปนเจ้าพนักงานรักษาพระราชบัญญัติ แลจัดแบ่งตั้งอำเภอกำนันพันนายบ้านตามในพระราชบัญญัติข้อ ๒ แล้วให้ผู้สำเรจราชการเมืองมีใบบอกเข้ามายังลูกขุนศาลา