หยุด เธอยังมองเห็นความเป็นธรรมแก่คนงาน ยอมจ่ายเงินที่คนงานเคยได้รับอยู่ตลอดเวลานานนับแรมปี ซึ่งไม่มีโรงงานใดจะทำเช่นนี้ หากแต่เธอคิดเห็นว่า เธอมีกำไรพอที่จะจุนเจือ เพราะระยะเวลาสงคราม คนงานต่างก็เกรงกลัว ไหนเลยจะหาเวลาไปหาการงานทำ ข้าพเจ้าเห็นด้วยการกระทำของเธอ เพราะเธอใช้เมตตาจิตต์ในยามถูกแก่กาละเวลาในความทุกข์ยากพอควร
ในด้านการแม่บ้าน ใช่ที่เธอทำการค้าแล้วจะละเลยหน้าที่แม่บ้านเสียก็หาไม่ เธอยังปลีกเวลาทำอาหารบางอย่างที่ข้าพเจ้าชอบ ยังช่วยดูแลกล้วยไม้ น่าวัว และต้นไม้ดอก เพื่อเป็นอาหารทางใจทางตาแก่ข้าพเจ้าด้วย เวลาเครื่องบินมาทิ้งระเบิดนั้น เธอจัดการอพยพลูกหลานไปดูแลจัดการ ส่วนข้าพเจ้าต้องทำงาน พอเธอจัดการการอพยพลูกหลานเรียบร้อย เธอก็กลับมากรุงเทพฯ หาอาหารแห้งไว้ให้ข้าพเจ้าบ้าง ซื้อของไปให้ลูกหลานบ้าง แต่ไม่นานัก ในหน้าที่ข้าพเจ้ากำลังเรียกคนมาจัดการจะจ้างทำปลอกแขนเพื่อใช้ประโยชน์ในราชการ บังเอิญวันนั้น เธอมาบ้าน เธอทราบ ก็เลยอาสาทำ และจัดการย้อมสีผ้าเสียเอง เกิดเป็นปลอกแขนที่ต้องการขึ้น และปลอกแขนนั้นก็ไดมีโอกาสใช้สวมแขนผู้ที่เดินแถวขบวนเสรีไทยสวนสนามที่ถนนราชดำเนินหลังสงคราม ปลอกนั้นแหละเกิดจากน้ำมือของเธอด้วย
เราทั้ง ๒ ต่างรู้หน้าที่กัน ความขัดใจในกันและกันจึงไม่มี คือ หน้าที่ทำราชการของข้าพเจ้า หน้าที่ทางบ้านตลอดจนผู้รักษาเงินเป็น
