ตามประเพณีนิยมกันเป็นส่วนมาก บุคคลที่มีอายุครบ ๕ รอบ (๖๐ ปี) ก็แสดงความยินดีต่อชีวิตที่ได้อยู่มาย่างเข้าเขตมีการทำบุญอายุ และในโอกาสนั้น ก็เชื้อเชิญท่านที่เคารพ ตลอดจนเพื่อนฝูง มาร่วมสโมสรตามสมควรแก่อัตภาพ
ในวันที่ ๑๐ มกราคม พ.ศ. ๒๔๙๘ ภริยาข้าพเจ้า (ม.ร.ว.บุญรับ) มีอายุบรรจบครบ ๖๐ ปี ข้าพเจ้ามีความยินดีตั้งใจด้วยความเต็มใจยิ่ง จึงรวบรัดมาเป็นเจ้าภาพทำบุญอายุให้เธอ ในโอกาสที่จะได้ตอบแทนบุญคุณที่มีแก่ข้าพเจ้าให้ทันใจในเมื่อยังมีชีวิตและสุขภาพดีอยู่ทั้ง ๒ คน
ด้วยความปลื้มใจของข้าพเจ้า จึงคิดได้ว่า ตัวข้าพเจ้าเองควรจะเล่าประวัติชีวิตที่เราทั้ง ๒ ร่วมทุกข์สุขกันมาช้านาน เพื่อเป็นอนุสรณ์และเกียรติของเธอที่มีส่วนแบ่งภาระและเป็นผู้ที่ก่อกำเนิดในความสุขแก่ตัวข้าพเจ้าและครอบครัวเป็นอย่างยิ่ง
เราท่านย่อมจะไม่มีใครปฏิเสธไปได้ว่า ถ้าสามีภริยาต่างร่วมทุกข์ร่วมสุขต่อกัน ต่างถนอมน้ำใจ ต่างมองเห็นคุณค่าในกันและกันแล้ว ความสุขนั้นย่อมติดตามมาเป็นเอนกอนันต์ แม้ฝ่ายสามีจะเป็นพ่อค้า หรือข้าราชการ หรือกรรมการก็ตาม ผลแห่งคุณงามความดีของภริยาย่อมจะอำนวยกำลังใจกำลังกายแก่ฝ่ายสามีมุ่งปฏิบัติงานในหน้าที่ด้วยความเบิกบานใจ ผลแห่งงานนั้นก็จะเป็นคุณแก่ผู้ปฏิบัติเป็นเงา
