ราชกิจล่วงหน้าวันที่สวรรคต ๑ และ ๒ วัน ทั้งกอปร์ด้วยพระองค์ท่านทรงมีน้ำพระทัยเยือกเย็นสุขุม แม้แต่ทรงพระประชวรก็พยายามรักษาพระองค์เพื่อให้หาย ทรงเร่งเตรียมการที่จะได้เสด็จพระราชดำเนินไปทรงศึกษา และทรงเป็นแขกของประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศอังกฤษ เหตุผลทั้งนี้ ย่อมเป็นที่แสดงว่า ไม่มีเหตุผลใดแม้แต่น้อยที่จะเกิดแง่คิดว่า ปลงพระชนม์ชีพของพระองค์เลย เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็คงเหลืออยู่ประเด็นเดียวว่า มีคนร้ายลอบปลงพระชนมชีพของพระองค์ ข้อนี้มีเหตุผลมากกว่าข้อใด ๆ ซึ่งท่านได้อ่านผ่านมาแล้วนั้นคงจะมีความเห็นเช่นกัน
ปัญหาต้องพิจารณาต่อไป ก็คือ ใครเล่าจะเป็นคนร้ายปลงพระชนม์พระองค์ท่าน ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยปรากฏเลยว่า พระองค์ท่านทรงกระทำการใด ๆ อันไม่ดีงามเลย ยิ่งกว่านั้น กลับปรากฏว่า พระองค์ท่านเป็นผ็ที่ทรงคุณธรรมอันประเสริฐ เหตุไฉนจะมีมนุษย์ใดที่มีจิตต์ใจเลวทรามจนถึงกับปลงพระชนม์ได้ นี่แหละ พนักงานสอบสวนจะต้องค้นคว้ามูล
เมื่อเหตุผลแสดงในทางมีผู้ลอบปลงพระชนม์ เบื้องแรกที่พนักงานสอบสวนงง คิดว่า ใครที่หาญสามารถถึงเพียงนี้ และการกระทำจะถือเป็นลับไม่ได้ โดยสถานที่ ๆ จะลอบปลงพระชนม์ประกอบด้วยผู้ถูกเป็นพระมหากษัตริย์อันเป็นประมุขของชาติ การกระทำย่อมมีผู้สมคบร่วมคิด ลำพังแต่คนเดียวหาอาจสามารถจะกระทำได้โดยความปลอดภัยไม่ ดังนั้น ด้วยเหตุผลและหลักฐานที่ปรากฏมาแต่หนหลัง ได้ความว่า
