หน้า:คำพิพากษาฯ รัชกาลที่ 8 - ๒๔๙๘.pdf/9

ช

อยู่เองที่ข้าพเจ้าจะต้องช่วยคิด ในระยะนี้ ข่าวสารการเมืองนอกประเทศคับขันถึงกับเกิดสงครามกันขึ้น ข้าพเจ้าพยายามฟังข่าวสารตลอดทั้งภายนอกและภายใน พอประมวลได้ว่า สงครามโลกหนีไม่พ้นแน่ และเหตุผลแสดงว่า จะพันพัวมาถึงประเทศเราด้วย และสงครามคราวนี้ประเทศญี่ปุ่นคงเป็นคู่สงครามที่มีบทบาทสำคัญ ข้าพเจ้าคิดทบทวนอยู่แรมเดือน วันหนึ่ง ตรงกับวันอาทิตย์ ข้าพเจ้าจึงชวนเธอไปหาซื้อของเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามถนนสำเพ็ง และฟังข่าวคราวจากเพื่อนฝูงชาวจีนมาประมวลเหตุการณ์ดู แล้วคิดต่อไป พอีดค่ำวันนั้น เราัท้ง ๒ ก็คุยสนทนาทุกข์สุขและเหตุการณ์ปัจจุบันและอนาคต เธอก็ยิ่งรบเร้าให้ทำการค้า อย่าเกรงกลัวว่า เธอจะเหน็จเหนื่อยเลย แม้กิจการจะเหน็จเหนื่อยเพียงใด เธอจะทนบากบั่น เมื่อข้าพเจ้าได้รับความรบเร้าหนักเข้า ๆ เช่นนี้ อาศัยที่ข้าพเจ้าประมวลเหตุการณ์ดังกล่าวมาแล้ว ข้าพเจ้าคิดว่า ระยะนี้ การค้าอะไรไม่ดีเท่าทำอุตสาหกรรมที่เธอสามารถควบคุมได้ โดยบังเอิญถ้าเกิดสงครามโลกดังที่ข้าพเจ้าคิด ประเทศญี่ปุ่นก็ต้องเข้าสงคราม สินค้านอกประเทศที่จะมาสู่ประเทศเราย่อมขาดแคลนเป็นธรรมดา ข้าพเจ้าจึงบอกกับเธอว่า คิดตั้งโรงงานอุตสาหกรรมทำถุงเท้าและเสื้อยุดซึ่งข้าพเจ้าเคยไปซื้อมาให้เด็ก ๆ เพราะเป็นสินค้าชนิดที่ออกจะจำเป็น ทั้งทุนที่จะลงเราก็พอมีเป็นอย่างดี แต่มีหลักอยู่ว่า การทำอุตสาหกรรมนั้น เธอจะต้องเหน็จเหนื่อยทั้งกายและใจ ตลอดจนความรอบคอบเป็นอย่างมาก ที่ข้าพเจ้าพูดนี้