หน้า:ตำนานเงินตรา - ดำรง - ๒๔๗๔.pdf/17

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒

เพราะเกิดลำบากด้วยเรื่องเงินตราดังกล่าวมา รัฐบาลจึงได้ตกลงแต่แรกขึ้นรัชชกาลที่ ๕ ว่า จะสร้างโรงกระษาปณ์ใหม่ให้ใหญ่โตและดีขึ้นกว่าเก่า[1] แต่การที่สร้าง กว่าจะสำเร็จหลายปี ในชั้นแรก จะต้องทำเงินตราประจำรัชชกาลที่ ๕ ขึ้นตามประเพณีเปลี่ยนรัชชกาลใหม่ จึงให้ทำที่โรงกระษาปณ์เดิมไปพลาง เงินเหรียญตรารัชชกาลที่ ๕ ซึ่งสร้างขึ้นชั้นแรกนั้น ด้านหนึ่งเป็นตราพระเกี้ยวยอดมีพานรองสองชั้นและฉัตรตั้งสองข้าง อีกด้านหนึ่งคงใช้รูปช้างเผือกอยู่ในวงจักรเหมือนรัชชกาลที่ ๔ แต่ทำเพียง ๓ ขนาดที่คนทั้งหลายชอบใช้ คือ เหรียญบาท เหรียญสลึง และเหรียญเฟื้อง ในคราวนั้น ยังไม่ได้ทำเหรียญทองแดงสำหรับรัชชกาลที่ ๕ (ด้วยรัฐบาลทราบว่า สั่งให้ทำให้ทำในประเทศอื่นถูกกว่าทำเอง แต่จะให้ทำในอินเดียหรือในยุโรปยังไม่ตกลงเป็นยุติ) ทำแต่เหรียญดีบุกขึ้นใหม่อย่างหนึ่ง ดวงตราทำนองเดียวกับเหรียญเงิน ขนาด


  1. คือ ตึกที่อยู่ทางตะวันตกแห่งประตูสุวรรณบริบาลบัดนี้