หน้า:ตำราไสยศาสตร์ (อนันต์ คุณานุรักษ์, ๒๕๐๘).pdf/22

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๕

โอมไชย ๆ สรรพไชย สุทธิเมโมสุโข อิติสัมมาสัมพุทโธ นะเทสิตัง นะยาโร กุตสัมปัตติ สิทธี อุกาสะ อะระคะนังกาโรมิ ฯ

ภาวนาลูบพาขึ้นตั้งแต่ปลายเท้าถึงกระหม่อม ๓ ทีเช้าค่ำเป็นประจำ คงทนแก่อาวุธทั้งปวงนัก มีดอกไม้ธูปเทียนบูชาครู เสกน้ำมนต์ ๑๐๘ คาบ หรือตามกำลังวัน ใช้ดื่มและรดศีรษะหรืออาบน้ำและล้างหน้า ๓ วัน แก้อัปมงคลต่าง ๆ ที่อาจจะทำให้อาคมเสื่อม ทำให้ผู้อื่นก็ได้ ฯ

อะทง ฯ เอามือขวาปิดกระหม่อมในเมื่อจะลอดเข้าใต้สิ่งที่เสื่อม เช่น ใต้ราวตากผ้า ใต้สะพาน ใต้ไม้ค้ำเรือน ใต้เครือฟักเขียวฟักทอง เป็นต้น คุมกันอาคมไม่ให้เสื่อม ฯ

อิตินิด ฯ ได้เมื่อพระพุทธเจ้าเล่นซ่อนหากับพระอิศวร ๆ หาไม่พบ ถ้าเข้าที่อับจน หนีศัตรูไม่ทัน ก็ให้วิ่งหาต้นไม้ และเอามือกุมต้นไม้นั้น ภาวนาเรื่อยไป ศัตรูไม่เห็นตัวเรา เป็นกำบัง ฯ

อึนะพุทธังกัน ธัมมัง สังฆังกัน กำแพงเพชร และเกราะเพชรทั้งเจ็ดชั้น มากันตัวกู เป็นเสภามหาเสภา พระครูให้กูกัน เสร็จทั้งจะกละและทะมบ สรรพการทั้งปวงมาทำแก่กูก็บ่มิต้อง ครั้นคนมาลองแก่กูก็บ่มิเข้า พุทธังสะสะ ธัมมังสะสะ สังฆังสะสะ ฯ