หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
คุณพ่อ
ลูกตั้งจิตคิดระลึกถึงพระคุณพ่อ
แต่เริ่มก่อกำเนิดชีวิตให้
พ่อรักลูกคุ้มลูกดังโพธิ์ไทร
ได้อุ่นใจร่มเย็นเป็นนิจมา
เมื่อลูกเล็กอุ้มชูเอ็นดูเล่น
ทุกเช้าเย็นเห็นกันสุขหรรษา
พอเติบใหญ่ส่งให้เรียนวิชา
ตามปัญญาตามใจให้เสรี
ไม่บังคับขัดใจให้หม่นหมอง
จัดคู่ครองคู่ชมสมศักดิ์ศรี
เมื่อมีหลานรักหลานเป็นอันดี
สมเป็นที่ปู่ตาน่านิยม
พ่อเป็นที่พึ่งใจยามได้ยาก
จะออกปากสิ่งใดก็ได้สม
บางครั้งพ่อเหมือนเพื่อนถูกอารมณ์
อีกเป็นร่มกั้นร้อนทุกเวลา
ลูกสิ้นพ่อเหมือนหนึ่งที่พึ่งพัก
มาล่มหักทลายพังสุดหวังหา
ที่พึ่งอื่นหมื่นแสนแม้นคณนา
ไม่อุ่นเกล้าเกศาเหมือนบิดร
