เหร่อผู้ถือพร้าโต้ก็สับด้ายสายสิญจน์นั้นลงกับปากโลง ๓ ที คือ สับลงตรงกลางก่อน แล้วสับข้างซ้ายและข้างขวา มีระยะห่างกันราวนิ้วหนึ่ง ให้ด้ายสายสิญจน์ขาด แล้วล้มปากกาและเทียนที่จุดยังเหลืออยู่ลงในโลง และกระทงกุ้งส้าปลายำก็จับโยนทิ้งไป นับว่า เป็นอันเสร็จการทำพิธีเบิกโลง
เรื่องการเบิกโลงนี้มีปรากฎตามเรื่องราวกล่าวมาว่า เมื่อครั้งยังใช้ท่อนไม้มาขุดเป็นโลงนั้น บางแห่งที่หาไม้ขนาดใหญ่ก็เอามาขุดเป็นรางใช้ได้ทีเดียว บางแห่งที่หาไม้ท่อนขนาดใหญ่ไม่ได้ ได้แต่ไม้ท่อนขนาดย่อม เมื่อขุดเป็นรางเสร็จแล้ว ได้เนื้อที่แคบไม่พอที่จะบรรจุศพ จึงจำเป็นต้องเบิกกว้างออกไปอย่างเบิกเรือโกลนเพื่อให้บรรจุศพลงได้ ครั้นต่อมาถึงสมัยใช้โลงต่อด้วยไม้กระดานแล้ว ก็ยังมีการเบิกโลงกันต่อ ๆ มา แต่ทำพอเป็นพิธีโดยอาศัยเหตุที่กล่าวมาแล้วนั้น
ถ้าจะยกเหตุผลของท่านที่กล่าวไว้นั้นมาพิเคราะห์กับอาการที่กระทำพิธีเบิกโลกแล้ว น่าจะเห็นพ้องด้วย เพราะการขุดไม้ท่อนให้เป็นเรือโกลน ก็ต้องทำการเบิก คือ
