หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/112

97

เวลานั้นตัวฉันหยู่ไนลอนดอน ได้เข้าสมาคมชั้นสูง มีโอกาสจะสืบหาที่ปรึกสาถวายได้ดีกว่าคนอื่นเช่นหมอเคาแวนเคยหาถวาย จึงปรารภกับมิสเตอร์เฟรเดอริควิลเลียมเวอนี ผู้เปนที่ปรึกสาไนสถานทูต มิสเตอร์เวอนีก็เห็นเช่นเดียวกัน บอกว่า เพื่อนของเขาคนหนึ่งมีสักดิ์เปนลอร์ดชื่อ เร เคยรับราชการไนตำแหน่งสูง รู้จักผู้คนมาก จะคิดอ่านไห้พบกับฉัน ถ้าลองวานไห้ลอร์ดเรช่วยสืบหา เห็นจะได้คนดีดังประสงค์ ต่อมามิสเตอรเวอนีนัดเลี้ยงอาหารเย็นที่คลับ (สโมสร) แห่งหนึ่ง เชินลอร์ดเรกับตัวฉันไปกินเลี้ยงด้วยกันที่นั่น เมื่อได้สนทนาปราสัยมีไมตรีจิตต่อกันแล้ว ฉันเล่าถึงที่จะไคร่ได้ผู้ชำนาญกดหมายนานาประเทสมารับราชการเมืองไทยสักคนหนึ่ง ถามลอดร์เรว่า จะช่วยสืบหาผู้ที่สมควนแก่ตำแหน่งไห้ได้หรือไม่ ลอร์ดเรรับว่า จะช่วยหาดู ถ้าพบตัวคนเหมาะกับที่ฉันต้องการเมื่อได จะบอกมาไห้ซาบ ฉันได้พบลอร์ดเรเมื่อจวนจะออกจากประเทสอังกริดหยู่แล้ว ยังไม่แน่ไจว่าลอร์ดเรจะหาคนไห้ได้หรือไม่ จนฉันไปราชการตามประเทสต่าง ๆ ไนยุโรปเส็ดแล้ว ขากลับแวะดูกิจการต่าง ๆ ที่ประเทสอียิปต์ เมื่อพักหยู่นะเมืองไกโร ประจวบเวลาลอร์ดเรแปรสถานไปเที่ยวประเทสอียิปต์ และผเอินไปพักหยู่ที่โฮเต็ลเดียวกัน พอลอร์ดเรรู้ว่าฉันไปถึง ก็ตรงมาหา บอกว่า คนที่ฉันไห้ช่วยหานั้นพบตัวแล้ว เปนชาวเบลเยียมชื่อ โรลังยัคมนส เปนผู้ชำนาญกดหมายนานาประเทสจนขึ้นชื่อนับถือกันทั่วไปไนยุโรป ถึงได้เคยไปรับเลือกเปนนายกของสภา

13