มองสิเออโรลังยัคมินสเข้ามาถึงกรุงเทพฯ ไน พ.ส. 2435 พอสมเด็ดกรมพระยาเทววงส์ฯ ซงรู้จัก ก็ตระหนักพระหรึทัยว่า ได้คนซงคุนวิเสสสูงกว่าชาวต่างประเทสที่เคยมารับราชการแต่ก่อน พาเฝ้าสมเด็ดพระเจ้าหยู่หัว ซงสนทนาด้วย ก็ประจักส์พระราชหรึทัยว่า มองสิเออโรลังยัคมินสชำนาญทั้งกดหมายและลักสนะการปกครองไนยุโรป ด้วยเคยได้เปนเสนาบดีกะซวงมหาดไทยไนเบลเยียม อาดจะเปนประโยชน์แก่เมืองไทยได้หลายหย่าง จึงซงตั้งไห้เปนตำแหน่ง "ที่ปรึกสาราชการทั่วไป" มิไช่เปนที่ปรึกสาราชการแต่ไนกะซวงการต่างประเทสกะซวงเดียว ต่อมาซงพระราชดำหริว่า มองสิเออโรลังยัคมินสทำราชการเปนประโยชน์มาก ด้วยมีความภักดีต่อประเทสไทย และมีอัชชาสัยเข้ากับไทยได้ดีทุกกะซวง ทั้งเปนผู้ไหย่สูงอายุ และเคยมีบันดาสักดิ์สูงถึงเปนเสนาบดีไนบ้านเมืองของตนมาแต่ก่อน จึงซงสถาปนาขึ้นเปนที่เจ้าพระยาอภัยราชาฯ เมื่อ พ.ส. 2439 ได้รับราชการสำคันต่าง ๆ จนถึงหยู่ไนคนะที่ปรึกสาของสมเด็ดพระบรมราชินีนาถเมื่อซงสำเหร็ดราชการแผ่นดิน นับเปนฝรั่งคนที่ 2 ซึ่งได้เปนเจ้าพระยาต่อจากเจ้าพระยาวิชาเยนทครั้งสมเด็ดพระนารายน์มหาราช
เจ้าพระยาอภัยราชา (โรลังยัคมินส) รับราชการหยู่ได้สัก 7 ปี เกิดป่วยเจ็บด้วยชราภาพ และจะทนอากาสร้อนหยู่ต่อไปไม่ไหว จึงจำไจต้องทูนลาออกจากราชการ สมเด็ดพระเจ้าหยู่หัวก็ซงเสียดาย แต่ก็ต้องพระราชทานพระบรมราชานุญาต ด้วยซงพระราชดำหริว่า มีความ
