เปนไบปลิว และหนังสือเรื่องต่าง ๆ ที่พิมพ์เปนเล่มสมุดไนรัชกาลที่ 4 รวบรวมไว้ได้มากกว่าผู้อื่น จึงกล้ามารับสแดงหนังสือฉบับพิมพ์ไนงานครั้งนั้น ก็การสแดงพิพิธภันท์เปิดไห้คนดูหยู่นาน นายกุหลาบมีโอกาสเข้าไปดูหนังสือหอหลวงได้ทุกวันเพราะห้องหยู่ติดต่อกัน เมื่อได้เห็นหนังสือหอหลวงมีเรื่องโบรานคดีต่าง ๆ ที่ตัวไม่เคยรู้หยู่เปนอันมาก ก็ติดไจหยากได้สำเนาไว้เปนตำราเรียน จึงตั้งหน้าประจบประแจงกรมหลวงบดินทฯ ตั้งแต่ที่ท้องสนามหลวง จนเลิกงานแล้วก็ยังตามไปเฝ้าแหนที่วังต่อมา จนกรมหลวงบดินทฯ ซงพระเมตตา นายกุหลาบทูนขอคัดสำเนาหนังสือหอหลวงบางเรื่อง แต่กรมหลวงบดินทฯ ไม่ประทานอนุญาต ตรัดว่า หนังสือหอหลวงเปนของต้องห้ามมิไห้ไครคัดลอก นายกุหลาบจนไจ จึงคิดทำกลอุบายทูนขออนุญาตเพียงยืมไปอ่านแต่ครั้งละเล่มสมุดไทย และสัญญาว่า พออ่านแล้วจะรีบส่งคืนไนวันรุ่งขึ้น กรมหลวงบดินทฯ ไม่ซงระแวงก็ประทานอนุญาต นายกุหลาบจึงไปว่าจ้างพวกทหานมหาดเล็กที่รู้หนังสือเตรียมไว้สองสามคน สมัยนั้น ฉันเปนผู้บังคับการกรมทหานมหาดเล็ก รู้จักตัวผู้ที่ไปรับจ้างนายกุหลาบคนหนึ่งชื่อ นายเมธ
นายเมธนั้นมีชื่อหย่างหนึ่งว่า "เมธะ" และมีส้อยชื่อต่อไปยาว เปนบุตรของจ่าอัสวราช ๆ ตั้งชื่อลูกเปนบทกลอนหย่างแปลกประหลาด ฉันจำได้จึงจดฝากไว้ไห้ผู้อื่นรู้ด้วยไนที่นี้
1. อาทิก่อนแม่ "กลีบ" เรณู
