หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/142

127

หอหลวงไว้ แล้วผ่อนไปขายแก่พวกฝรั่งและผู้สะสมของเก่า จึงปรากตว่า มีหนังสือฉบับหลวงออกเที่ยวขาย จนที่สุดถึงเอามาขายแก่ตัวฉันเอง จึงรู้ว่า ล้วนแต่ออกมาจากวังกรมหลวงบดินทฯ ทั้งนั้น แต่ผู้ขายหนังสือไม่รู้ว่า ฉันไห้สืบ เมื่อขายหนังสือพระราชพงสาวดาร ฉบับพระราชหัถเลขา ได้หมดแล้ว ยังเอาหนังสือกดหมายฉบับหลวงครั้งรัชกาลที่ 1 ซึ่งประทับตรา 3 ดวงมาขายที่หอพระสมุดฯ อีก 2 เล่ม ฉันตีราคาไห้เล่มละ 20 บาท เลยได้ความหยู่ข้างจะขบขัน ด้วยผู้ขายดีไจจนออกปากแก่พนักงานรับหนังสือว่า เสียดายไม่รู้ว่าหอพระสมุดฯ จะไห้ราคาถึงเท่านั้น เคยเอาไปบอกขายนายกุหลาบเล่มหนึ่ง นายกุหลาบว่า จะไห้ 20 บาท ครั้นเอาหนังสือไปไห้ ได้เงินแต่ 2 บาท นอกจากนั้นทวงเท่าไดก็ไม่ได้ ที่ว่านี้คือกดหมายเล่มที่นายกุหลาบเอาไปแก้สักราชนั่นเอง ก็ได้ไปจากวังกรมหลวงบดินทฯ เหมือนกัน เมื่อขายกดหมายแล้ว ผู้ขายบอกว่า หนังสือซึ่งมีขายหมดเพียงเท่านั้น ก็เห็นจะเปนความจิง เพราะคนขายได้เงินมาก และหอพระสมุดฯ ก็มิได้ทำไห้หวาดหวั่นหย่างได ถ้ายังมีหนังสือคงเอามาขายอีก จึงเห็นพอจะอ้างได้ว่า เก็บหนังสือหอหลวงซึ่งยังตกค้างหยู่ไนแหล่งกรมหลวงบดินทฯ กลับมาได้สิ้นเชิงเมื่อฉันซื้อหนังสือเข้าหอพระสมุดสำหรับพระนคร แต่ตัวฉันยังมีกิจเกี่ยวข้องกับหนังสือหอหลวงซึ่งพลัดพรายไปหยู่ที่อื่นต่อมาอีก ด้วยเมื่อ พ.ส. 2472 ฉันไปยุโรปอีกครั้งหนึ่ง เมื่อไปถึงกรุงลอนดอน ฉันนึกขึ้นได้ว่า เปนโอกาสที่จะตรวดดูไห้รู้ว่า อังกริดได้หนังสือฉบับเขียนไป