บาลหยู่ไนเวลานั้น ไห้ไปสอบสวนดูว่า คำที่อ้ายทิมนักโทสอ้างไนดีกามีจิงเพียงไร ถึงคราวประชุมหน้า กรมพระนเรสฯ นำกาถังน้ำร้อนที่อ้ายทิมได้สานไว้ไบหนึ่งเข้าไปถวาย และกราบทูนว่า คำที่อ้ายทิมอ้างนั้น สอบสวนได้ความจิงทุกข้อ พระเจ้าหยู่หัวทอดพระเนตรกาถัง เห็นเปนฝีมือหย่างประนีตดีจิง มีพระราชดำหรัดว่า "มันพูดจิง ฉันก็จะไห้มันเห็นผลความจิง" จึงซงพระกรุนาโปรดยกโทสพระราชทานอ้ายทิม แล้วดำหรัดสั่งกรมพระนเรสฯ ไห้ส่งตัวไปไห้ฉันผู้เปนอธิบดีกะซวงธัมการจัดการบวดอ้ายทิมเปนนาคของหลวงบวดพระราชทาน
สมัยนั้น นักโทสยังต้องจองจำหยู่ไนคุกเดิมที่หน้าคุกพระเชตุพนฯ เมื่อกรมนครบาลคุมตัวโจรทิมไปส่ง ฉันแลเห็นดูผิดมนุสจนน่าสังเวช ด้วยผมยาวรุงรังไปทั้งหัว เนื้อตัวก็ขมุกขมอมหย่างว่า "ขี้ไคลท่วมหัว" มีแต่ผ้าขาดนุ่งติดตัวไป แต่สังเกตดูกิริยาอัชชาสัยเรียบร้อย รุ่นราวเปนกลางคน อายุสัก 40 ปีเสส ฉันรับตัวไว้แล้วต้องเริ่มด้วยไห้อาบน้ำถูขี้ไคลตัดผม แล้วไห้เครื่องนุ่งห่มไหม่ และจัดไห้หยู่ไนบ้านฉันจนกว่าจะบวด แต่แรก คนไนบ้านออกจะพากันกลัวด้วยได้ยินว่าเปนโจร ต่อเมื่อรู้เรื่องที่โจรทิมทูนขอโทส จึงพากันสงสารสิ้นรังเกียดช่วยอุปการะเลี้ยงดูด้วยเมตตาจิตทั่วทั้งบ้าน ส่วนการที่จะบวดนั้น ฉันปรึกสากับเจ้าพระยาวิชิตวงส์วุทธิไกร (ม.ร.ว.คลี่ สุทัสน์) เวลานั้นยังเปนที่พระยาวุทธิการบดี ปลัดทูนฉลองกะซวงธัมการ เห็นว่า ควนไห้บวดหยู่วัดพระเชตุพนฯ ไห้ไปบอกพระราชาคนะเจ้าอาวาสก็ยินดีจะรับพระทิมไว้
