หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/18

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
3

ดูที่ถานชุกชีตรงหน้าพระประธาน พอเห็นชัดก็ชอบ ด้วยเปนพระปางมารวิชัย ฝีมือแบบสุโขทัย ทำงาม และได้ขนาดที่ฉันหาด้วย จึงว่าแก่พวกกรมการเมืองทุ่งยั้งว่า เมื่อไม่มีไครสมัคจะรับพระพุทธรูปองค์นั้นไปแล้ว ฉันจะขอรับเอาลงมากรุงเทพฯ เขาก็ยอมอนุญาตด้วยยินดี และดูเหมือนจะประหลาดไจที่ฉันไม่เชื่อคำของเขาด้วย ฉันจุดธูปเทียนบูชาแล้วสั่งไห้เชินพระพุทธรูปองค์นั้นลงมายังที่ทำเนียบจอดเรือไนวันนั้น พอค่ำ ถึงเวลาจะกินอาหาร พวกข้าราชการที่ไปด้วยมากินพร้อมกันตามเคย แต่วันนั้น สังเกตเห็นเขาหัวเราะต่อกะซิกกันแปลกกว่าปรกติ ฉันถามว่า มีเรื่องอะไรขบขันหรือ เขาบอกว่า เมื่อฉันไปวัดพระมหาธาตุ ฝีพายไปเกิดวิวาทชกกันขึ้นที่นั่นคู่หนึ่ง ฉันก็รู้เท่าว่า เขาพากันลงความเห็นว่า เปนเพราะฉันไปถวายเครื่องสักการะบูชาพระพุทธรูปองค์นั้นโดยไม่เชื่อคำพวกกรมการ แต่ฉันกลับเห็นขันที่ผเอินเกิดเหตุเข้าเรื่อง ไม่เห็นเปนอัสจรรยอันได ก็สั่งไห้เชินพระพุทธรูปองค์นั้นลงเรือที่ขึ้นไปส่งกลับลงมากรุงเทพฯ

เมื่อฉันขึ้นไปถึงเมืองเชียงไหม่ วันหนึ่ง ไปที่วัดพระสิงห์ เห็นเขารวมพระพุทธรูปหล่อของโบรานทั้งที่ดีและชำรุดตั้งไว้บนถานชุกชีที่ไนวิหารหลวงมากมายหลายสิบองค์ ฉันปีนขึ้นไปเที่ยวพิจารนาดู เห็นพระพุทธรูปขัดสมาธิ์เพชรแบบเชียงแสนองค์หนึ่ง ลักสนะงามต้องตา และได้ขนาดที่ฉันปราถนา ไห้ยกลงมาตั้งพิจารนาดูต่างหาก ก็ยิ่งเห็นงาม จึงขอต่อเจ้าเชียงไหม่เชินลงมากรุงเทพฯ แล้วไปว่าวานพระพุทธา