รายล้อมบ้านแล้ว พอจะไห้ลงมือปล้นหย่างเปิดเผย หัวหน้าร้องบอกสัญญาว่า "อ้ายเสือเอาวา" พวกโจรก็ยิงปืนและเข้าพังประตูบ้าน เมื่อเข้าบ้านได้แล้ว หัวหน้าร้องบอกสัญญาว่า "อ้ายเสือขึ้น" พวกที่เปนพนักงานขึ้นเรือนต่างก็ขึ้นทุกทางที่จะขึ้นเรือนได้ เมื่อปล้นแล้ว หัวหน้าร้องบอกสัญญาว่า "อ้ายเสือถอย" ต่างก็ลงจากเรือพากันกลับไป แต่ถ้าไปเสียที เห็นจะปล้นไม่สำเหร็ด หัวหน้าร้องบอกสัญญาว่า "อ้ายเสือล่า" ต่างคนต่างก็หนีเอาตัวรอด เปนคำสัญญากันหย่างนี้
พึงเห็นได้ตามคำอธิบายที่เขียนเปนตัวหย่างไว้ว่า โจรจันท์ชำนิชำนาญการโจรกัมมาก ถ้าหากโจรกัมเปนสาสตรอันหนึ่ง ความรู้ของโจรจันท์ก็ถึงภูมิสาสตราจารย์ เพราะฉะนั้น พอพูดกันได้วันหนึ่ง ฉันก็ติดไจนึกอยากจะรู้กะบวนของโจรต่อไปไห้สิ้นเชิง แต่นั้น ถึงเวลาเย็น ฉันลงไปนั่งเล่นที่สนามหย้า ก็ไห้เบิกตัวโจรจันท์มาถามต่อมาอีกหลายวัน จึงคุ้นกัน ฉันเลยถามต่อไปว่า เพราะเหตุไดแกจึงรับเปนสัจ โจรจันท์ตอบว่า เดิมก็ตั้งไจจะไม่รับ ถ้าชำระที่เมืองปทุมธานี ก็เห็นจะไม่ได้ความจากตัวแก แต่ไจมาอ่อนเสียที่ถูกเอามาชำระต่างเมือง ตั้งแต่ลงจากรถไฟแลหาพวกพ้องแม้แต่ไครที่เคยรู้จักหน้าสักคนหนึ่งก็ไม่มี เหลือแต่ตัวคนเดียวก็เปลี่ยวไจ เมื่อหยู่ไนเรือนจำ พบปะนักโทส ถามถึงพัคพวกที่ถูกจับมา เขาบอกว่า รับเปนสัจหมดแล้ว ก็ยิ่งครั่นคร้าม แต่หย่างอื่นไม่ทำไห้ท้อไจเหมือนวิธีชำระของเจ้าคุนเทสาฯ ถามว่า ท่านชำระหย่างไร โจรจันท์เล่าว่า เวลาราวยามหนึ่ง ท่านเอาตัวไปที่สาลอำเพอ
