หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/20

5

เมืองเชียงไหม่ ได้พระพุทธรูปขนาดนั้นมาไว้ที่บ้านองค์หนึ่ง "ถ้าโปรด จะถวาย" (หมายความว่า ถ้าไม่ถูกพระราชหรึทัย ก็ไม่ถวาย) ไม่ตรัดตอบว่ากะไรไนเวลานั้น ต่อมาอีกสักสองสามวัน มีพระราชกิจจะสเด็ดลงไปเมืองสมุทปราการเพื่อรับพระบรมสารีริกธาตุที่รัถบาลอินเดียถวาย และโปรดไห้เจ้าพระยายมราช (ปั้น สุขุม) เมื่อยังเปนพระยาสุขุมนัยวินิจ ไปเชินมาจากอินเดียจนถึงเมืองสมุทปราการ เวลาซงรถไปสถานีรถไฟที่หัวลำโพง สเด็ดแวะที่บ้านฉัน ซงพระดำเนินไปทอดพระเนตรพระพุทธรูปที่ท้องพระโรง พอทอดพระเนตรเห็นก็โปรด ออกพระโอถว่า "พระองค์นี้งามแปลกจิง ๆ" ตรัดสั่งกรมวังไนขนะนั้นว่า ไห้จัดยานมาสกับขบวนแห่มีเครื่องสูงกลองชนะไปรับพระองค์นั้นเข้าไปยังพระบรมมหาราชวัง แล้วซงขนานพระนามถวายว่า "พระพุทธนรสีห์" ก็เปนพระพุทธรูปสำคันองค์หนึ่งแต่นั้นมา เมื่อส้างพระอุโบสถชั่วคราวที่วัดเบญจมบพิตรแล้ว โปรดไห้เชินพระพุทธนรสีห์แห่ขบวนไหย่ไปตั้งเปนพระประธานหยู่จนส้างพระอุโบสถไหย่แล้ว แต่พระประธานสำหรับพระอุโบสถไหย่นั้น ไห้เที่ยวตรวดพระโบรานตามหัวเมืองจนกะทั่งเมืองเชียงแสน ก็ไม่มีพระพุทธรูปงามถึงสมควนจะเชินมา จึงโปรดไห้หล่อจำลองพระพุทธชินราชเมืองพิสนุโลกมาเปนพระประธาน และโปรดไห้หล่อจำลองพระพุทธนรสีห์ตั้งไว้เปนพระประธานที่พระวิหารสมเด็ดไนวัดเบญจมบพิตรด้วยองค์หนึ่ง ส่วนองค์พระพุทธนรสีห์นั้น โปรดไห้เชินเข้าไปประดิสถานไว้ไนพระที่นั่งอัมพรสถาน ยังสถิตหยู่ไนพระราช