หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/203

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
188

ไช้สรีเกินกำลัง" แต่ส่วนพระองค์สรีฯ เอง เวลานั้นตำหนักที่วังของเทอยังไม่ได้ส้าง เทอยังประทับหยู่แพจอดที่บางยี่ขัน พอรู้พระองค์ว่าประชวรเปนวันโรค ก็ย้ายไปประทับรักสาพระองค์หยู่ที่ตึกเสาวภาคไนโรงพยาบาลสิริราช ไครชวนไห้ไปรักสาพระองค์ที่อื่นก็ไม่ยอม เทอเคยตรัดแก่ฉันว่า ถ้ารักสาไม่หาย ก็หยากจะตายไนโรงพยาบาล คิดดูก็ชอบกล ถ้าเปนผู้อื่นก็เห็นจะไม่หยากไปหยู่ไนที่คนเจ็บคนตายเช่นโรงพยาบาล คงเปนเพราะพระหรึทัยเทอรักโรงพยาบาล เปรียบเหมือนเช่นรักลูกที่เทอได้ไห้เกิดและเลี้ยงมาเอง จึงไม่รังเกียด และถึงปลงพระหรึทัยหยากจะสิ้นพระชนม์ไนโรงพยาบาลเช่นนั้น ก็ไม่มีไครขืนพระทัย แม้สมเด็ดพระเจ้าหยู่หัวก็สเด็ดไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล พระญาติและมิตรก็พากันไปช่วยรักสาพยาบาลไม่ขาด มาจนกะทั่งสิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 11 ตุลาคม พ.ส. 2432 พระชนมายุเพียง 27 ปี ได้เปนอธิบดีกรมพยาบาลหยู่ไม่ถึง 2 ปี

สมเด็ดพระพุทธเจ้าหลวงซงสงสารจอมมารดาเหมซึ่งมีพระเจ้าลูกเทอแต่พระองค์สรีฯ พระองค์เดียว กับทั้งหม่อมเจ้าโอรสธิดาของพระองค์สรีฯ ซึ่งเปนกำพร้าแต่ยังเล็กหยู่ทั้ง 2 องค์ จึงซงพระกรุนาโปรดตั้งเจ้าจอมมารดาเหมไห้เปนที่ท้าวสมสักดิ์ รับพระราชทานเบี้ยหวัดเปนบำนาน และโปรดไห้รับหม่อมเจ้าหญิงสุรางค์สรีไปซงชุบเลี้ยงที่ไนพระบรมมหาราชวัง แต่หม่อมเจ้าชายปิยสรรพางค์นั้น กรมพระนราธิปประพันธพงส์ซงรับไปเลี้ยงตามที่ได้สัญญาไว้กับพระองค์สรีฯ