มีเครื่องกะยา เปนแต่เปลี่ยนไปไห้พราหมน์เวียนเทียนผูกด้ายคาดข้อพระหัถ แต่หามีสวดเชินขวันไม่ ถึงกะนั้นก็เห็นเปนเค้าได้ว่าพิธีบายสรีเปนพิธีดั้งเดิมของชนชาติไทย และไทยยังทำหยู่ทุกจำพวกจนบัดนี้
สมาคมไทยหย่างโบราน
เวลาฉันไปเที่ยวตามบ้านเรือนราสดร ไถ่ถามถึงการทำมาหากินและประเพนีที่ปกครองบ้านเรือน ได้ฟังคำพวกชาวบ้านไนมนทลอุดรอธิบาย ยิ่งรู้ก็ยิ่งคิดพิสวง ด้วยเห็นว่าชนชาติไทยได้เคยถึงวัธนธัม Civilization มาแล้วหลายหย่าง ตั้งแต่ดึกดำบรรพ จะพรรนนาถึงหมู่บ้านไนตำบนซึ่งฉันได้ไปแห่งหนึ่งไห้เห็นเปนตัวหย่าง แต่เรียกชื่อว่าบ้านอะไรลืมไปเสียแล้ว หยู่ไนระหว่างเมืองชนบทกับเมืองขอนแก่น เปนตำบนมีบ้านกว่า 100 หลังคาเรือนด้วยกัน ราสดรไนตำบนนั้น ครัวหนึ่งก็มีบ้านหยู่แห่งหนึ่ง เรือนโรงไนบ้านล้วนทำด้วยไม้มุงแฝก มีรั้วล้อมรอบบริเวนบ้าน ลานบ้านตอนไนรั้วทำสวนปลูกผักฟักแฟงที่กินเปนอาหาร กับคอกเลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ ลานบ้านนอกรั้วออกไปทำไร่ฝ้ายและสวนกล้วยสวนพลู สวนปลูกต้นหม่อนสำหรับเลี้ยงไหม กับคอกเลี้ยงวัวควาย ต่อหมู่บ้านออกไปถึงทุ่งนา พวกชาวบ้านต่างมีนาทำทุกครัวเรือน และถือกันเปนทำเนียมว่าไครทำงานได้ต้องทำงานทุกคน ผู้ชายทำงานหนักเช่นทำนาและเลี้ยงปสุสัตว์ ทั้งทำการปลูกส้างและแบกขนต่าง ๆ ผู้หญิงทำงานเบาหยู่กับบ้าน เช่นทำสวนทำไร่ เลี้ยง
