หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/30

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
15

จนเมื่อตัวท่านล่วงลับไปนานแล้ว ไม้เท้าของท่านพระครูที่ชอบถือติดมือก็เอาวางไว้ข้างหน้ารูปและมีรอยปิดทองด้วย ไม้เท้าอันนี้ก็มีเรื่องแปลกหยู่ พวกกรมการเมืองภูเก็ตเขาเคยเล่าไห้ฉันฟังตั้งแต่ท่านพระครูยังหยู่ว่า มีเด็กผู้หยิงรุ่นสาวคนหนึ่งไนเมืองภูเก็ตเปนคนมีวิสัยชอบพูดอะไรเล่นโลน ๆ ครั้งหนึ่ง เด็กคนนั้นเจ็บ ออกปากบนตามประสาโลนว่า ถ้าหายเจ็บ จะปิดทองตรงที่ลับของขรัวพ่อวัดฉลอง ครั้นหายเจ็บ ถือว่าพูดเล่น ก็เพิกเฉยเสีย หยู่มาไม่ช้า เด็กคนนั้นกลับเจ็บไปอีก คราวนี้เจ็บมาก หมอรักสาอาการก็ไม่คลายขึ้น พ่อแม่สงสัยว่า จะเปนด้วยถูกผีหรือด้วยแรงสินบน ถามตัวเด็กว่า มันได้บนบานไว้บ้างหรือไม่ แต่แรกตัวเด็กละอายไม่รับว่า ได้บนไว้เช่นนั้น จนทนอาการเจ็บไม่ไหว จึงบอกความตามจิงไห้พ่อแม่รู้ ก็พากันไปเล่าไห้ท่านพระครูฟังแล้วปรึกสาว่า จะควนทำหย่างไรดี ท่านพระครูว่า บนหย่างลามกเช่นนั้น ไครจะยอมไห้ปิดทองได้ ข้างพ่อแม่เด็กก็เฝ้าอ้อนวอนด้วยกลัวลูกจะเปนอันตราย ท่านพระครูมิรู้จะทำประการได จึงคิดอุบายเอาไม้เท้าอันนั้นสอดเข้าไปไต้ที่นั่ง แล้วไห้เด็กปิดทองที่ปลายไม้เท้า ผู้เล่าว่า พอแก้สินบนแล้ว ก็หายเจ็บ ฉันได้ถามท่านพระครูว่า เคยไห้เด็กหยิงปิดทองปลายไม้เท้าแก้สินบนจิงหรือ ท่านเปนแต่ยิ้มหยู่ ไม่ตอบรับหรือปติเสธ จึงนึกว่า เห็นจะเปนเรื่องจิงดังเขาเล่า

เรื่องพระครูวัดฉลองยังได้เห็นอัสจรรยต่อมาอีก เมื่อฉันไปหยู่เมืองปีนังไน พ.ส. 2477 ไปที่วัดสรีสว่างอารมน์ เห็นมีรูปฉาย