สุโขทัย ไปพบแล้ว ยังหยู่ไนถ้ำพระรามนั้นเอง ไม่ได้ย้ายเอาไปไว้ที่อื่น ไนคำจารึกที่ว่า "มีไนถ้ำพระราม" และ "มีไนถ้ำรัตนธาร" ก็ว่าหย่างเดียวกันกับ "มีไนเมืองชเลียง" ฉันนึกว่า ถ้าคำ "มี" ทั้ง 3 แห่งนั้นไช้หมายความว่า "หยู่" ความก็กลายไปว่า หลักสิลาจารึก "หยู่นะเมืองชเลียง" และ "หยู่นะถ้ำพระราม" กับ "หยู่นะถ้ำรัตนธาร" เหมือนกันทั้ง 3 หลัก ที่ออกนามพระสรีรัตนธาตุเปนแต่บอกว่า "หยู่ตรงไหน" ไนเมืองชเลียง เพราะเมืองเปนที่กว้างไหย่ แต่อีก 2 หลักเปนแต่ปักไว้ไนถ้ำ ไครไปถึงถ้ำก็แลเห็น ไม่ต้องบอกว่า เอาไว้ที่ตรงไหน ได้หลักถานดังนี้ ฉันจึงตีความไหม่ว่า พระเจ้ารามคำแหงได้เอาสิลาจารึกประดิสถานไว้ 3 แห่ง หยู่ที่เมืองชเลียงนะวัดพระสรีรัตนธาตุแห่งหนึ่ง หยู่ไนถ้ำพระรามแห่งหนึ่ง และหยู่ไนถ้ำรัตนธารแห่งหนึ่ง ตีความเปนหย่างนี้ คิดต่อไปก็แลเห็นหลักถานเรื่องเมืองชเลียงแจ่มแจ้งเข้ากันได้หมด คือ
เมืองชเลียงเปนเมืองเก่า มีมาก่อนตั้งกรุงสุโขทัย ตัวเมืองเดิมตั้งหยู่ที่เมืองสวรรคโลกเก่า ตรงที่พระปรางค์ไหย่ปรากตหยู่จนบัดนี้ คำที่พระเจ้ารามคำแหงเรียกพระปรางค์องค์นั้นว่า "พระสรีรัตนธาตุ" ความก็หมายว่า เปน "พระมหาธาตุ" ที่เปนหลักเมือง สแดงว่า ที่ตรงนั้นต้องเปนเมือง จึงมีพระสรีรัตนธาตุ ไช่แต่เท่านั้น ที่วัดเจ้าจันท์ไม่ห่างกับวัดพระสรีรัตนธาตุนัก ยังมีเทวะสถานสิลาที่พวกขอมส้างไว้ปรากตหยู่แห่งหนึ่ง ก็สแดงว่า ตรงนั้นต้องเปนเมืองหยู่ก่อน เรื่องประวัติของ
