หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/348

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
333

แต่เรื่องพระเจ้าอู่ทองยังมีไนหนังสืออื่นอีก ไนหนังสือพงสาวดารเหนืออธิบายความไปอีกหย่างหนึ่งว่า เมื่อพระยาแกรกผู้มีบุญสิ้นพระชนม์แล้ว ราชวงส์ได้ครองเมือง (ชื่อไรไม่กล่าว) สืบมา 3 ชั่ว ถึงชั่วที่ 3 มีแต่ราชธิดา ไม่มีราชวงส์ที่เปนชายจะครองเมือง โชดกเสตถีกับกาลเสตถี (ทำนองจะเปนเสนาบดีผู้ไหย่) จึงปรึกสากันไห้ลูกชายของโชดกเสตถี ชื่อว่า "อู่ทอง" อภิเสกกับราชธิดา แล้วครองเมืองนั้น หยู่มาได้ 6 ปี เกิดห่า (โรคระบาด) ลงกินเมือง ผู้คนล้มตายมากนัก พระเจ้าอู่ทองจึงอพยพผู้คนพลเมืองหนีห่ามาเปนกรุงสรีอยุธยา แม้ไนเรื่องนี้ คำ "อู่ทอง" ก็ว่า เปน "ชื่อคน"

ยังมีพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็ดพระจอมเกล้าเจ้าหยู่หัวอีกเรื่องหนึ่งซึ่งซงแต่งพระราชทานดอกเตอร์ดีน มิชชันนารีอเมริกัน ส่งไปลงพิมพ์ไว้ไนหนังสือ "ไชนีสริปอสิตอรี" ไนเมืองจีนเมื่อปีกุน พ.ส. 2394 แต่พระบรมราชาธิบายมีเพียงว่า พระเจ้าอู่ทองซึ่งส้างกรุงสรีอยุธยานั้นเปนราชบุตรเขยของพระเจ้าสิริชัยเชียงแสน ได้รับราชสมบัติสืบพระวงส์ทางพระมเหสี ครองเมือง (ชื่อไรมิได้มีไนพระราชนิพนธ์) หยู่ได้ 6 ปี เกิดห่าลงกินเมือง จึงย้ายมาตั้งกรุงสรีอยุธยา เรื่องพระเจ้าอู่ทองที่พบไนหนังสือเก่ามิได้กล่าวว่า คำ "อู่ทอง" เปนชื่อเมืองแต่สักเรื่องหนึ่ง แม้ตัวฉันก็ไม่เคยคิดว่า มีเมืองชื่อว่า "อู่ทอง" มูลเหตุที่จะพบ "เมืองอู่ทอง" นั้น เกิดแต่เมื่อปีแรกฉันเปนเสนาบดีกะซวงมหาดไทย ไปตรวดราชการเมืองสุพรรนบุรี เปนครั้งแรกที่เจ้านาย