ปรางค์สลอน มีหอสูงวัดของพวกอิสลามคั่นบ้าง และมีสะนํ้าสำหรับทำพิธีพลีกัมตามเทวะสถานเปนแห่ง ๆ แลดูตั้งแต่เขื่อนลงมาจนริมน้ำ เห็นพวกฮินดูล้วนนุ่งห่มผ้าขาวนับด้วยหมื่น ไปมาราวกับฝูงมด หยู่ไนน้ำก็มี หยู่บนบกก็มี จะหาที่ว่างคนแทบไม่ได้ เห็นเข้าก็ติดตาน่าพิสวงด้วยไม่มีที่ไหนเหมือน จึงเปนที่เลื่องลือ แต่ประหลาดหย่างยิ่งนั้นที่มีลานสำหรับเผาสพหยู่ติด ๆ กับท่าอาบน้ำหลายแห่ง ตั้งแต่เช้าก็เผาสพควันขึ้นกรุ่นหยู่เสมอ บางแห่งเมื่อผ่านไปเห็นกำลังหามสพห่อผ้าขาวลงบันไดมาก็มี ที่กองฟืนเรียงไว้ไนลานสำหรับวางสพเผาบนนั้นก็มี บางแห่งกำลังเผาสพหยู่ก็มี ดูพวกคนลอยบาปที่ลงอาบน้ำไกล้ ๆ ไม่มีไครรังเกียด ประเพนีของพวกฮินดูเอาสพไว้แต่ 2 วันก็เผา เขาบอกว่า เมื่อเผาแล้วกวาดทั้งอัตถิธาตุและอังคารถ่านเถ้าทิ้งลงแม่น้ำคงคงหมด แต่สพเด็กทารกไม่เผา เอาห่อสพผูกกับคอหม้อถ่วงทิ้งไห้จมไปไนแม่น้ำคงคาทีเดียว พวกอังกริดกะซิบบอกฉันตั้งแต่วันไปถึงว่า ฝรั่งที่หยู่ไนเมืองพารานสีไม่มีไครกินปลาสดที่เมืองนั้น ด้วยรังเกียดการเผาสพพวกฮินดูว่า บางทีเปนสพที่ไม่มีญาติควบคุม สับปะเหร่อเผาไม่ทันไหม้หมด ก็ทิ้งลงน้ำด้วยมักง่าย ฉันก็ไม่ได้กินปลาตลอดเวลาที่หยู่นะเมืองพารานสี
แต่นี้จะเล่าถึงที่ฉันได้ความรู้แปลก ๆ นะเมืองพารานสี ซึ่งน่าจะเนื่องกับประเพนีโบรานของไทยเราต่อไป
