หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/89

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
74

มีแบบกะบวนช่าง สังเกตได้ว่า บุรนะปติสังขรน์มาทุกสมัยเมื่อยังมีพุทธสาสนิกชนหยู่ไนอินเดีย และถูกพวกมิจฉาทิตถิรื้อทำลายยิ่งกว่าที่ไหน ๆ เพราะหยู่ไกล้มหานครกว่าแห่งอื่น

เมืองคยาเปนเมืองน้อย เมื่อสมเด็ดพระพุทธเจ้าหลวงสเด็ดไปอินเดีย ยังไม่มีทางรถไฟไปถึง จึงไม่ได้สเด็ดไป เมื่อฉันไป มีทางรถไฟแล้ว ถึงกะนั้น รัถบาลอินเดียก็ไม่ได้กะจะไห้ไป หากฉันหยากบูชาพระบริโภคเจดีย์ที่พระพุทธเจ้าตรัดรู้พระโพธิญาน เขาจึงจัดไห้ไปตามประสงค์ พอไปถึง ก็เห็นความลำบากของรัถบาล เพราะไม่มีที่จะไห้พัก ต้องแบ่งห้องไนเรือนของเจ้าเมืองไห้ฉันหยู่ และเอากะโจมเต็นต์ผ้าไบไปปักที่ลานบ้านเจ้าเมืองไห้คนอื่นที่ไปกับฉันหยู่อีกหลายหลัง แต่มีดีกว่าที่อื่นหย่างหนึ่งที่มีมิสเตอร์เครียสัน เจ้าเมือง เปนนักเรียนโบรานคดีทั้งเรื่องสาสนาและภาสาของชาวอินเดีย พายหลังมาได้เปนเซอร์ มีชื่อเสียงเปนนักปราชญ์สำคันคนหนึ่ง พอรู้ว่า ฉันจะไป ก็เตรียมต้นโพธิพรรนพระสรีมหาโพธิที่พระพุทธเจ้าตรัดรู้ปลูกไส่กะบอกไม้ไผ่ไว้ไห้ 3 ต้นสำหรับจะได้เอามาเมืองไทย แต่จะรอเรื่องต้นโพธินั้นไว้เล่าต่อไปข้างหน้า มิสเตอร์เครียสันบอกว่า ที่ไนแขวงเมืองคยานั้นยังมีของโบรานเนื่องด้วยพระพุทธสาสนาจมหยู่ไนแผ่นดินอีกมากมายหลายแห่ง เสียดายที่ฉันไปหยู่น้อยวันนัก ถ้ามีเวลาพอ จะพาไปเมืองราชครึห์