คำว่า "ร่วง" แปลว่า เจ้าของความสว่าง ดังนี้ ความหมายของคำว่า "ไทย" ก็ไม่น่าจะเป็นอย่างอื่นไปได้นอกจากจะว่า เป็นเมืองของพระร่วงเจ้า หรือ "เมืองพระร่วง" ดังที่สมเด็จพระมหาธีรราชเจ้าเคยทรงเรียกอาณาจักรสุกโขไทก็ได้ ส่วนคำว่า "อินทราทิตย์" อันเป็นพระนามของปฐมกษัตริย์แห่งอาณาจักรสุกโขไทนั้น ก็น่าจะหมายถึง "เจ้าของเมืองไทย" หรือ "เจ้าของประเทศไทย" มากกว่าที่จะหมายถึง เจ้าของความสว่างตามคติพราหมณ์เสียอีก
ตามนัยดั่งอธิบายมาแล้วนี้ หากคำว่า ไทย แปลว่า สว่าง หรือ รุ่งเรือง เมืองไทย หมายถึง เมืองพระร่วง และพระร่วง คือ เจ้าของเมืองไทย แล้ว ก็น่าจะให้คำสันนิษฐานได้อย่างแน่ชัดว่า ไทยเรียกชื่อประเทศนี้ว่า เมืองไทย เรียกชื่อพลเมืองว่า คนไทย มาแต่ยุคกรุงสุกโขไทเป็นราชธานีนี้เอง ไทย เป็นศัพท์สันสกฤต๑๐ ซึ่งเป็นภาษาที่มีใช้อยู่แล้วในครั้งกระโน้น ข้อความในศิลาจาฤกของพ่อขุนรามคำแหงก็มีหลายคำที่เป็นศัพท์สันสกฤต เช่น คำว่า ศรีอินทราทิตย์ อันเป็นคำสำคัญเป็นต้น คำว่า
