หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๐
ฤทัย เมื่อครั้งไรจะพ้นข้อทรมาน ถึงเดือนสิบเห็น |
กันเมื่อวันสารท ใส่อังคาศโภชนากระยาหาร กระยา |
สารทกล้วยไข่ใส่โตกพาน พวกชาวบ้านถ้วนหน้ามา |
ธารณะ เจ้างามคมห่มสีชุลีนบ แล้วจับจบทัพพีน้อม |
ศีศะ หยิบเข้าของกระยาสารทใส่บาตรพระ ธารณะ |
เสร็จสรรพกลับมาเรือน พอลับเนตรเชษฐาอุราร้อน |
แสนอาวรณ์โหยไห้ใครจะเหมือน ไม่รู้ที่จะวานใครไป |
ตักเตือน ให้มาเยือนเยี่ยมพี่ถึงที่นอน ถ้าเข้าชิด |
อิดออดจะกอดรัด สอดสำผัศเคล้นทรวงดวงสมร |
แม้นข่วนหยิกพลิกหันจะกันกร ทำแง่งอนพี่จะง้อให้ |
ท้อใจ จะเป่าด้วยคาถามหาเสน่ห์ อิธะเจทำผงให้ |
หลงใหล โอ้ยามนี้โฉมตรูก็อยู่ไกล ทำไฉนจะได้ |
มิตรมาชิดเชย ขอเชิญเทพทุกสถานพิมานสถิตย์ |
ช่วยเตือนมิตรให้มาเยือนอย่าเชือนเฉย อย่าให้เรียม |
คอยท่าอยู่ช้าเลย ไม่ได้เชยนุชนงค์ฉันคงตาย อัน |