หน้า:นิราศเดือน - มี - ๒๔๖๖.pdf/19

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๖
กลัวศรีเสีย อลิ้มอะเหลี่ยเหลือดีไม่มีหมอง คัด
ปีกเปิดเลิศล้วนนวลละออง อนงค์น้องน่ารักลักขณา
บ้างก็กางคันฉ่องส่องกระจก เห็นผมดกคิ้วดำขำหนัก
หนา อุส่าห์ถอนอุส่าห์ตัดหัดเล่นตา เปนวิชาชวนชาย
ให้ตายใจ บ้างก็ยิ้มพริ้มพรายขยายแก้ม เอาหมึก
แต้มให้ดำทำเปนไฝ ล้วนแต่งตัวทั่วกันทุกวันไป
นี่ฤๅใครจะไม่รักภักคินี ทั้งขาวขำสำอางเหมือนอย่าง
ปั้น ย่อมหวานมันเหมือนกันหมดรศอิตถี ผูกสายสร้อย
กบข้อมือลือว่ามี ทุกวันนี้นับถือข้อมือทอง บ้างก็ไป
วัดวาหาหลวงพี่ ขึ้นกุฎีน้อมกายถวายของ ใครไม่
รู้ดูทีเหมือนพี่น้อง เขาแอบมองลอบดูรู้อุบาย ธรรมดา
ว่ารักเขามักรู้ เพราะตาหูบอกเหตุสังเกตง่าย จะเจรจา
พาทีมีแยบคาย ใครอย่าหมายว่าจะปิดไม่มิดเลย เช่น
ทำนองของฉันทุกวันเล่า เขารู้เท่าทั้งนั้นฉันก็เฉย
โอ้โอ๋อกชายที่หมายเชย ยังไม่เคยแล้วยิ่งคิดจิตร