หน้า:นิราศเดือน - มี - ๒๔๖๖.pdf/27

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๔
กันกับเราที่เศร้าใจ ถ้ารักกันลั่นเปรี้ยงดังเสียงฟ้า
หูจะชาเสียด้วยดังฟังไม่ไหว แต่เงียบเสียงสิยังอึงคนึง
ไป ราวกับไฟไหม้ฟางสว่างโพลง ถ้าคนอื่นตรึกตรอง
ก็ต้องที แต่เรานี้ขวนขวายแทบตายโหง ก็มิได้
สายสมรนอนคลุมโปง ยังดังโด่งพลอยเขาน่าเศร้าใจ
แต่นั่งตรึกนอนตรึกนึกถึงน้อง แม้นจะรองชลนาสัก
ห้าไห ถ้าใครแย่งแกล้งพาขวัญตาไป คงจะใส่เสีย
ให้ยับไม่นับชิ้น จะถากเชือดเลือดเนื้อเอาเกลือทา
สับศีศะเสียให้สาอารมณ์ถวิล จะทิ้งให้กาแร้งมันแย่ง
กิน จึงจะสิ้นความแค้นแน่นอุรา เอะอะไรใจจิตคิดฉนี้
ไม่ควรที่จะโกรธขึ้งด้วยหึงษา จะเปนเวรเปล่าเปล่าไม่เข้า
ยา จิตรนะอย่าอำมหิตให้ผิดคน เมื่อรักเขาเราก็รัก
ไว้นิ่งนิ่ง ถึงใครชิงนางงามตามกุศล ถ้าคู่แท้แลจะ
ไปข้างไหนพ้น อย่าร้อนรนรุกรานรำคาญใจ ครั้นคิด
ได้หายหึงไม่ขึ้งโกรธ ค่อยปราโมชยิ้มย่องสนองไข