หน้า:ประชุมกาพย์เห่เรือ - ๒๔๖๔.pdf/49

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๗
 พิศภักตร์ตลอดบาท งามผุดผาดหาไหนเทียม
ยามต้องน้องอายเหนียม เรียมรักเจ้าเท่าชีวี
 กล่าวคำซ้ำอ่อนหวาน เพราะเปรียบปานเพลงดนตรี
เสนาะเสียงเจ้าพาที จับจิตรจงปลงฤไทย
 พี่มั่นพี่หมายมาด มาแคล้วคลาศบังเอินไป
แม้นได้เจ้าทรามไวย ไม่เหินห่างร้างรักเอย