หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑๐) - ๒๔๖๑.pdf/122

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๘๗

 เจ้าพระยาหุงท่านได้เสวยเมืองแทนก็ในปีเบิกยี่ จุลศักราชได้ ๗๖๒ ตัวหั้นแล ท่านอยู่เสวยราชสมบัติได้ ๘ ปี ครั้น เถิงปีดับเล้า จุลศักราชได้ ๗๖๙ ตัว ท่านเปนฝีมะระอากตายไปหั้นแล ได้ ๑๑ เช่นวงษาแล

 เจ้าปู่เข็งตนเปนลูกเจ้าหุงเสวยเมืองแทนก็ในปีดับเล้า จุลศัก ราชได้ ๗๖๙ ตัวแล ท่านเสวยเมืองนานได้ ๑๑ ปี ก็เปนพยาธิลงท้อง แลก็ลวดเสี้ยงกรรมไปในปีดับเม็ด จุลศักราชได้ ๗๗๙ ตัวหั้นแล ได้ ๑๒ เช่นวงษาแล

 เจ้าพันต้นตนเปนลูกได้เสวยเมืองแทนพ่อ ก็ในปีดับเม็ดหั้นแล ท่านอยู่เสวยเมืองได้ ๑๐ ปี เถิงปีกาบลี จุลศักราชได้ ๗๘๘ ตัวท่านก็เสี้ยงกรรมไปหั้นแล ได้ ๑๓ เช่นวงษาแล

 เจ้างัวผาสุมตนเปนลูกท่านก็ได้เสวยเมืองแทนพ่อ ก็ในปีกาบลีนั้นแล ท่านเสวยเมืองอยู่ได้ ๘ ปี ก็เสี้ยงกรรมไปในปีลวงไก๊ จุลศักราชได้ ๗๙๕ ตัวนั้นหั้นแล เจ้างัวผาสุมนั้นท่านมีราชบุตร ๓ ตน ตนพี่ชื่อเจ้าอินต๊ะแก่น ตนถ้วน ๒ ชื่อเจ้าแปง ตนถ้วน 3 ชื่อเจ้าห่อพม ว่าอันแล เมื่อนั้นเสนาอามาตย์ก็อุสาราชาภิเศกเจ้าอินต๊ะแก่นตนพี่เสวยเมืองแทนพ่อต่อไปแล เจ้างัวผาสุมเสี้ยงกรรมไปนั้นได้ ๑๔ เช่นวงษาแล

 เจ้าอินต๊ะแก่นท่านเสวยเมืองแทนพ่อก็ในปีลวงไก๊นั้นแล ท่านเสวยเมืองได้ปีปาย ๓ เดือน เมื่อนั้นน้องทั้ง ๒ คือเจ้าแปงแลเจ้าห่อพมชิงกินเมืองพี่ตน เอาพี่อ้ายใส่ไว้ในคอก ว่าจักหื้อตายในคอกหั้น