เสถียรไชยสงครามหื้อสร้างแปงหื้อดีงาม หื้อสมควรแก่พระตำนานเจ้าเทือะ ว่าอันแล้ว ลุนแต่นั้นมาบ่นานเท่าใด พระยาหน่อคำเสถียรไชยสงครามก็ไว้ภารจัดการทั้งมวลในวัดแช่แห้งแก่สังฆศรีบุญเรือง หื้อชาววัดแรกเอาไม้ห้วยตาวได้ไม้ ๖๖ เล่ม ชาวบ้านบุญเรือง ๑๗ คน บ้านแช่แห้ง ๙ คน ปีเต่าซง้าสร้างน้ำบ่อแลโรงอาบเว็จกุฎีหื้อสมเด็จสังฆราชา เจ้าเมืองพ้อมาเปนหัวน่าอยู่เปนเค้าเปนประธานแก่ช่างไม้ทั้งหลาย พ่อช่างไม้มี ๘ ด้ามขวาน มีอินทพูอิฐเปนประธานแก่ช่างไม้พลปีกา เม็ด ชาวบ้านบุญเรืองแลชาวแช่แห้งไปเอาไม้นารากได้ไม้ ๘๖ ปีกาบสัน เดือน ๖ ลง ๑๒ ค่ำ ลิดวิหารเก่า ปีดับเล้า จุลศักราช ๙๕๓ ตัวเดือน ๘ ออก ๕ ค่ำยามกองแลง พระหน่อคำเสถียรไชยสงครามเสวยเมืองต่อไปหั้นแล
พระยาหน่อคำเสถียรไชย สงครามนั้นท่านมีบุตรชาย ๔ คน ตนพี่เค้าชื่อเจ้าเจตบุตรพรหมินทร์ ตนถ้วน ๒ ชื่อเจ้าน้ำบ่อ ตนถ้วน ๓ ชื่อเจ้าศรีสองเมือง ตน ถ้วน ๔ ชื่อเจ้าอุ่นเมือง ยามเมื่อเจ้าศรีสองเมืองเกิดมานั้น พระยาหน่อคำเสถียรตนพ่อ จิงหื้อหมอโหรามาทวายดู หมอทวาย แล้วจิงไหว้พระยาว่า เจ้ากุมารตนนี้ใหญ่มาภายน่าจะมีเดชานุภาพแล เท่าว่าจักแพ้พ่อแลว่าอัน เมื่อนั้นพระยาตนพ่อว่าจักเอา ไปซัดเสีย ว่าสันนั้น เมื่อนั้นเจ้าน้ำบ่อไหว้ตนพ่อว่า ข้าบ่มีลูก จักขอเอาน้องนี้เมือเลี้ยงไว้เปนลูกซแด ว่าอัน เมื่อนั้นพระยาตน พ่อก็บ่เอาไปซัดเสีย ก็มอบเจ้าศรีสองเมืองหื้อเจ้าน้ำบ่อไปเลี้ยงเปนลูกหั้นแล
