หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑๐) - ๒๔๖๑.pdf/186

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๑๕๑
ตอนที่ ๒
ว่าด้วยย้ายเมืองน่าน

 ในศักราชเดียวนี้เดือน ๙ ทุติยลง ๑๐ ค่ำวันเสาร์ยามทูตเช้า น้ำน่านนองท่วมเวียงวันนั้น ปราการเวียงแลวัดวาอารามหอเรือนก็หลุไหลโปดพังไปเปนอันมากนักหั้นแล อาชญาเจ้าสุมนเทวราชท่านก็มาเล็งหันยังเวียงเก่านั้นเปนอันจ้อมแคบ ด้านวันออกแม่น้ำก็ขวักโปดพังเข้ามาเปนอันมากสันนั้น ท่านก็มีอาชญาแก่ท้าวพระยาขัติยวงษ์เสนาอามาตย์ทั้งหลาย หื้อพิจารณาหาที่เปนไชยภูมิควรจักย้ายไปตั้งหื้อเปนเวียงนั้นจิงหันยังดงพระเนตรช้างมีทิศหนเหนือไกลเวียงเก่า ๓๖ เส้น ไกลน้ำน่าน ๒๐ เส้น ก็เปนที่ไชยภูมิตั้งหื้อเปนมหานครเวียงใหญ่หั้นแล

 ในศักราชเดียวนี้เดือน ๓ ขึ้น ๙ ค่ำ ท่านก็ยกเอาพลนิกายเสนาโยธาไปเลียบเล็งดู หันสถานที่นั้นก็ควรตั้งหื้อเปนมหานครไชยภูมิแล้ว อาชญาเจ้าหลวงท่านก็หื้อคนทั้งหลายแผ้วถางที่นั้น เถิงเดือน ๔ ขึ้น ๓ ค่ำเม็งวันศุกร ท่านก็พาเอาท้าวพระยาเสนาอามาตย์ไพร่ไทยทั้งหลายขึ้นไปตั้งอยู่ตำหนักดงพระเนตรช้างที่นั้น เถิงเดือน ๕ ขึ้น ๒ ค่ำแผ้วถางบริบวรณ์ เถิงเดือน ๕ ขึ้น ๕ ค่ำเม็งวันเสาร์ ไทยเบิกสันฤกษ์ ๒ ตัวชื่อมหาธนฤกษ์ อยู่ในตารก ๗ ยามทูตช่างแรกปลูกประตูเวียงแลตั้งลำ ๓ ด้านตวันออกมี ๙๔๐ ต่าขุดคือด้านตวันตกมี ๗๒๘ ต่า ด้านใต้มี ๓๙๓ ต่า ด้านเหนือมี ๖๗๗ ต่า ปากคือกว้าง ๕ ศอก ท้องคือกว้าง ๔ ศอก ฦก ๙ ศอก รวมต่าเวียงทั้ง ๔ ด้านเข้ากันมี ๓๐๓๘ ต่า ท่านสร้างแปงก็แล้วบริบวรณ์ในเดือน ๖ หั้นแล เถิงจุลศักราชได้ ๑๑๗๖ ตัวปีกาบเสร็จเดือน ๘ เพ็ง อาชญาเจ้าหลวงท่านก็กระทำเบิกบายฉลองยังพระมหาทิพ เจดีย์เขาแก้วเปนมหาพอยอันใหญ่แล กับทั้งวิหารเขาแก้วนั้น ก็ฉลองพร้อมเดียวกันแล