หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑๐) - ๒๔๖๑.pdf/191

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๑๕๖

 เถิงจุลศักราชได้ ๑๑๘๖ ตัวปีกาบสันเดือน ๕ ลง ๕ ค่ำ ท่านก็หื้อป่อคุ้มแก้วด้านลางยาว ๗๙ วา ลางขวางมี ๗๐ วาแล

 เถิงเดือน ๖ ขึ้น ๑๒ ค่ำ อุบาทว์เหตุเกิดมียังเมืองบ่อ คือน้ำแม่มางไหลอยู่พอยแห้งขาดบ่ไหลในวันนั้น ยามแถใกล้เที่ยงวันนั้นหั้นแล เถิงยามกองแลงจิงไหลไปตามปรกติหั้นแล

 เถิงเดือน ๖ ท้องตราพระราชสีห์น้อยขึ้นมาว่า กระษัตริย์บิดาเถิงสวรรคต ให้พระยาน่านได้ไปปลงพระบรมศพมหากระษัตริย์เจ้าในเมืองกรุงศรีอยุทธยา ว่าสันนั้น เมื่อนั้นอาชญาเจ้าหลวงท่านก็จัดแจงแต่งเครื่องบรรณาการแลขัติยวงษาเจ้านายท้าวขุน แล้วก็ยกจากเวียงลงไปในเดือน ๖ แรม ๕ ค่ำหั้นแล เถิงเดือน ๗ ขึ้น ๑๔ ค่ำ ท่านก็ลงไปเถิงกรุงเทพมหานครหั้นแล เถิงเดือน ๗ ลง ๑๓ ค่ำ ท่านก็บังเกิดพยาธิลงท้องแลรากเปนอันนัก เถิงเดือน ๘ ขึ้น ๑ ค่ำเม็งวันอาทิตย์ยามกองแลง ก็เถิงแก่อสัญกรรมตายวันนั้นแล เมื่อนั้นพระมหากระษัตริย์ตนเปนลูกก็มีโปรดให้ปลงศพ ทำเสียในวัดแจ้งเมืองใต้นั้นเดือน ๙ ลง ๗ ค่ำหั้นแล

 เจ้าหลวงสุมนเทวราชอายุได้ ๖๐ ปีได้เปนพระยาน่านแล ท่านได้เสวยเมือง ๑๔ ปี อายุได้ ๗๔ ปี ท่านก็เถิงแก่กรรมไปสู่ปรโลกวันนั้นแลได้ ๘ เช่นวงษาแล ผิจะนับแต่เจ้าขุนฟองโพ้นมาก็ได้ ๕๘ เช่นตนเสวยเมืองแล ในเมื่อท่านอนิจกรรมไปนั้นตกปีใหม่แล้ว เปนจุลศักราช ๑๑๘๗ ตัวแล้วแล ในเมื่อลุนหลังท่านก็เสด็จลงไปเมืองใต้ใกล้จะตกปีใหม่นั้น