หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑๐) - ๒๔๖๑.pdf/202

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๑๖๗

ราชกิจการทั้งมวลแล้ว ท่านก็กราบทูลลาพระมหากระษัตริย์เจ้า แล้วก็ขึ้นมาเถิงเมืองน่านในเดือน ๙ จุลศักราชได้ ๑๒๑๕ ตัวหั้นแล

 ครั้นว่าท่านขึ้นมาเถิงเมืองน่านแล้ว ท้องตราพระมหากระษัตริย์เจ้าก็ตามขึ้นมาเถิงเมืองน่าน มีโปรดเกล้าฯ ว่า หื้อเจ้าพระยาน่านได้เอารี้พลคนศึกยกขึ้นเมือเมืองสิบสองปันนา เชียงรุ้ง โดยรีบเร็วว่าสันนั้น ด้วยกองทัพใหญ่ฝ่ายใต้แล หัวเมืองทั้งหลาย คือเมืองแพร่ นคร ลำพูน เชียงใหม่ จักขึ้นเมือเอาเชียงตุง ว่าสันนั้น ฯ

 ครั้นเถิงเดือนยี่ จุลศักราชได้ ๑๒๑๕ ตัว ปีกาเป๋านั้นสิ่งเดียวเจ้าพระยาน่านชื่อเจ้ามงคลวรยศนั้น ท่านก็เกณฑ์รี้พล คนศึกได้แล้วก็ยกกองทัพขึ้นเมือเมืองสิบสองปันนาโพ้นหั้นแล

 ดังกองทัพใหญ่ฝ่ายใต้นั้น เสด็จเจ้ากรมหลวงวงษาเปนเจ้าแม่ทัพใหญ่ ก็ยกขึ้นมาทางเชียงใหม่ เมืองเชียงใหม่นั้น เจ้ามหาพรหมเชียงใหม่เปนเจ้าแม่ทัพ ดังหัวเมืองทั้งหลายก็ขึ้นเมือทางเชียงใหม่ไปเชียงตุงก็ปีเดียวเดือนเดียวที่เจ้าพระยาน่าน ขึ้นเมือเมืองเชียงรุ้งนั้นแล เจ้ามหาพรหมเชียงใหม่เปนแม่ทัพน่าขึ้นเอาเชียงตุงแล

 ฝ่ายทัพเจ้าเมืองน่านครั้นขึ้นเมือเถิงสิบสองปันนาแล้ว ดังเมืองสิงสองปันนาทั้งมวลก็บ่กล้าจักรบด้วยเจ้าน่านต่อไปได้ ก็เอากันเข้ามานบน้อมเปนข้าสามิภักดิกับด้วยพระมหากระษัตริย์เจ้าในกรุงเทพมหานคร เสี้ยงหั้นแล

 ครั้นหัวเมืองสิบสองปันนาเชียงรุ้งยอมเปนข้าสวามิภักดิแล้ว ท่านก็แต่งแปงบ้านเมืองบ่หื้อมีเสี้ยนหนามแผ่นดินอันใดแล้ว ท่านก็ได้แต่ง