หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑) - ๒๔๕๗.pdf/113

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๙๒
ตำนานพระแก้วมรกฎ

พระภิกษุสงฆ์แลคนทั้งปวงมีพระมหากระษัตริย์เจ้าพระนครลังกาทวีปเปน ประธาน

 เมื่อนั้นพระมหากระษัตริย์แลเสนาอำมาตย์ราชมนตรีแลคนทั้งปวงก็ มีความยินดีหาที่สุดมิได้ จึงพร้อมกันนำมายังเครื่องสมณะบริกขารเปนอันมากแล้ว จึงมหาสังฆราชเจ้านั้น ก็ให้พระภิกษุสงฆ์ทั้งปวงเข้ามาพร้อมมูลกันในอุโบสถวัดนั้น แล้วก็ให้เจ้าภิกษุสงฆ์ ๘ องค์อันไปแต่ชมพูทวีปนั้น มีพระสีลขันธ์เปนประธาน ก็ให้บวชเปนสาม เณร แล้วก็ให้อุปสมบทภาวเปนภิกษุสงฆ์ทั้ง ๘ องค์นั้นแล

 เมื่อนั้นเทพยดาเจ้าทั้งปวงก็มีความยินดีมากนักหนา ก็หว่านลงยังเข้าตอกดอกไม้ถวายบูชาเปนอันมากนั้นแล

 เมื่อนั้นจึงพระเจ้าอนุรุธราชาธิราชเจ้า ท่านก็หว่านพระภิกษุสงฆ์ทั้งปวงเขียนเอายังพระปิฎกธรรมสาร ซึ่งตนพระองค์ก็เขียนเอาด้วยตนเอง ครั้นสำเร็จเสร็จการอันเขียนเอายังพระปิฎกธรรมนั้นได้ครบถ้วนแล้ว พระองค์ก็ขอเอาพระแก้วมรกฎเจ้ากับพระมหากระษัตริย์เจ้าพระนครลังกาซึ่งเปนพ ระสหาย ครั้นได้แล้วท่านก็ให้ยกเอาพระแก้วมรกฎเจ้ากับทั้งพระปิฎกธรรมอันพวกเมืองภุ กามหากเขียนเอานั้นขึ้นสู่สำเภาลำ ๑ แล้วก็ให้ยกเอาพระปิฎกธรรมอันพวกชาวเมืองลังกาช่วยเขียนนั้น กับพระภิกษุ ๘ องค์นั้นขึ้นสู่สำเภาลำ ๑ แล้วพระองค์ก็สั่งให้ออกมาจากลังกาทวีปทั้ง ๒ ลำนั้นแล้ว จึงพระอนุรุธราชาธิราช พระองค์ก็เสด็จขึ้นสู่หลังม้าแก้วอัศดรแล้วก็เหาะมาทางอากาศ พระองค์