หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑) - ๒๔๕๗.pdf/125

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๑๐๔
ตำนานพระแก้วมรกฎ

องค์นั้น ท่านก็ได้เปนมิตรไมตรีกับพระเจ้ากำแพงเพ็ชรมาแต่ก่อน ครั้นได้ทราบว่าเจ้าเมืองกำแพงเพ็ชรได้พระแก้วมรกฎมาปฏิบัติรักษาดังนั้น ท่านก็มีความปรารถนาอยากได้พระแก้วมรกฎเจ้าขึ้นมาปฏิบัติรักษาในเมือง เชียงราย ท่านจึงพาเอาเสนาอำมาตย์ไพร่พลทั้งปวง ลงมาสู่เมืองกำแพงเพ็ชรแล้ว ก็ขอเอายังพระแก้วเจ้ากับเจ้าเมืองกำแพงเพ็ชรอันเปนพระสหายได้แล้ว ท่านก็แห่เอาพระแก้วมรกฎเจ้าขึ้นไปไว้ณเมืองเชียงราย ท่านก็ปฏิบัติรักษาบูชาเปนนิตย์ทุกวันมิได้ขาด แม้คนทั้งปวงก็เข้ามานมัสการบูชาเสมออยู่ทุกวันมิได้ขาดนั้นแล ครั้นอยู่มาแต่นั้นไปข้างน่า ซึ่งเจ้าเมืองเชียงใหม่อันเปนอาว์เจ้าเมืองเชียงรายนั้นก็เกิดอริวิวาทกัน จึงเจ้าเมืองเชียงใหม่ผู้เปนอาว์ ก็ลอบล้อมเอาไพร่พลโยธาทแกล้วทหารเปนอันมาก ท่านก็ยกขึ้นไปรบพุ่งกับเมืองเชียงราย ๆ ก็แตกกระจัดกระจายไปแล้ว ท่านก็ให้คนทั้งปวงเชิญเอาพระแก้วเจ้าแล้ว ก็กวาดเอาครอบครัวผู้คนหนีลงมาไว้ณเมืองเชียง ใหม่แล้ว ท่านก็สร้างปราสาทหลังหนึ่งในวังของท่านนั้นแล้ว ท่านก็ให้ประดับประดาไปด้วยแก้วแลเงินคำเปนอันมากบริสุทธิ์แล้ว ก็เชิญพระแก้วเจ้าขึ้นประดิษฐานไว้ในปราสาทนั้นแล้ว ท่านก็ให้บอกกล่าวป่าวร้องแก่ราษฎรทั้งปวงทั้งขอบแขวงทุกตำบล จึงคนทั้งปวงก็นำมา ยังเครื่องสักการบูชา เข้ามาพร้อมมูลกันเปนอันมากแล้ว ก็ฉลองบูชาพระแก้วเจ้านั้นได้ ๗ วัน ๗ คืนนั้นแล

 ในครั้งนั้นพระพุทธสาสนาในเมืองเชียงใหม่ ในครั้งนั้นก็รุ่งเรืองงามเปนที่สุด ด้วยเดชานุภาพพระแก้วเจ้านั้น ซึ่งเจ้าเมืองเชียงใหม่