หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๑) - ๒๔๕๗.pdf/178

หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๑๕๗
แปลหลักศิลาเมืองศุโขไทย ที่ ๒

พระราชทรัพย์ที่บริจาคถวายบูชาธรรมวันหนึ่งทองคำชั่งสิบตำลึงเงินชั่งสิบตำลึง อุฬารภัณฑ์เครื่องราชูประโภคต่าง ๆ อย่างละสิบสลาจีวรเกศหมากประจำกัณฑ์สี่บาทเงิน แลเครื่องกระยาหารไทยทานทั้งหลายนานาอเนกประการ เมื่อออกพรรษาลุอัฐมีพุฒวาร ปุนัพพสุฤกษ์ณค่ำวันนั้นพระองค์สมาทานศีลเปนดาบศ บวชเฉภาะเนตรพระสุจณปฏิมากรอันประดิษฐานบนพระมณเฑียร ซึ่งเสด็จทำสักการบูชาเปนเนืองนิตยแล้วจึงอาราธนาพระมหาสามิสังฆราชแลภิกษุสงฆ์เถรานุเถรทั้งปวง ขึ้นบนเหมปราสาทราชมณเฑียร พระองค์ละราชสมบัติออกบรรพชาเปนสามเณร เมื่อจะขอศีลนั้นพระองค์เสด็จยืนขึ้นยกพระหัดถ์อัญชลีนมัสการพระพุทธสุจณปฏิมากรแลพระไตรปิฎกกับพระเถรานุเถร แล้วทรงตั้งสัตยาธิษฐานว่าเดชะกุศลแต่หนหลังแลผลบุญที่อาตมบรรพชาอุปสมบทต่อพระบวรพุทธสาสนาคราวนี้ อาตมไม่ ปราถนาสมบัติอินทร์พรหม แลจักรพรรดิสมบัติหามิได้ ปราถนาเปนองค์พระพุทธเจ้านำสัตว์ข้ามไตรภพนี้เทอญ

อธิษฐานดังนี้แล้วจึงรับสรณาคมต่อพระอุปัชฌาย์ขณะนั้นแผ่นดินไหวทั่วทุกทิศเมืองศุโขไทย ครั้นทรงผนวชแล้วเสด็จลงจากพระมหาสุวรรณเหมปราสาททรงไม้เท้าจรดจรดลด้วยพระบาทเสด็จพระราชดำเนินไปป่ามะม่วง ขณะประดิษฐานฝ่าพระบาทลงยังพื้นธรณี ปถพีก็หวั่นไหวใหญ่ยิ่งทั่วทุกทิศ ทินสาธเข้าพรรษาวันนั้น จึงเสด็จออกเสวยพระโชรศ ขณะนั้นไม่ควรเลยสรรพไม่เสบยเสพยนานาอากาศดาษสุริยเมฆา จันทร์ปราบต์กับดาราฤกษ์ทั้งปวงยิ่งกว่าทุกวันด้วย